W A F V

Clubverslag van donderdag 10 april 2025

Thema: Ei in de hoofdrol
Het Westland is natuurlijk geen eiland of ‘eierengebied’, zoals bijvoorbeeld Barneveld en omstreken. Slechts 13 deelnemers hadden elk 2 foto’s ingestuurd, zodat we ‘maar’ 26 foto’s konden bezichtigen en beoordelen.
Wél waren 20 mensen op deze – toch boeiende – avond afgekomen!
Omdat ook Marcel afwezig was, opende Henk van Uffelen de avond door te melden, dat er weinig inzendingen waren, maar Kees Olierook – die alle (gevarieerde) foto’s natuurlijk al had gezien – verzekerde ons, dat het sowieso een gevulde avond zou worden.
Voorts meldde Henk, dat Frans Bak en Marvin Breedevelt voor het eerst aanwezig waren en een of meerdere keren zo’n WAFV-avond wilden meebeleven, om daarna wellicht te besluiten om lid te worden! Henk en Marvin; voel je van harte welkom!!
Meer mededelingen had Henk niet, dus ging hij direct maar door om de avond te leiden.
Nadat alle foto’s getoond én beoordeeld waren, kon de bespreking beginnen:
Ron:
De 1^e (zwart/wit) foto vertoonde 3 eieren in een hand, die keurig in beeld waren gebracht. De scherpte lag wat meer op de hand en dat was een bewuste keuze, aldus Ron. Wiens hand het was? Het was een stenen hand, die Ron bij de Action had aangeschaft!
Ron’s 2^e foto (17) was een sfeervol plaatje van een nestje kwartel eitjes. Het was echter niet spannend. Die eitjes waren niet te eten, want Ron had deze ook bij de Action gekocht.
Anneke:
Bij de 2^e foto veerde de gehele ‘goegemeente’ op en was in rep en roer. Veel gegniffel in de zaal en allerhande opmerkingen als; ‘A dirty mind is a joy forever’. Er waren namelijk 2 ‘billen’ te zien, waarover een slipje mét een pikant kantje was gedrapeerd!
Het was een echt slipje en dus géén gehaakt tafelkleedje van tante Saar uit de jaren 60 van de vorige eeuw. En die billen? Dat waren gewoon 2 bruine kippeneieren! Anneke had e.e.a. op leuke wijze neergezet en het was dan ook een geweldige foto!
Foto 19 was ook van Anneke. Och, wat schattig! Och wat mooi! Och wat subtiel! Och wat vertederend! Een kuikentje, dat nét uit ’t ei was gekropen. Maar … voldoet deze foto wel aan het onderwerp? Zit het kuikentje niet in de hoofdrol in plaats het ei? Wél een mooie foto!
Erik:
Foto 3 was van Erik en toonde een grote hoeveelheid paaseieren met een overdaad aan kleuren! Eigenlijk was het een spiegelei, want het geheel lag op een gewone spiegel. Waarom was er geen panorama foto van gemaakt? Tja, Erik begon op maandagavond pas aan zijn ‘eieren-avontuur’ vanwege zijn drukke werkzaamheden.
Erik’s 2^e foto (18) lieten dezelfde paaseieren zien! Deze tweede foto sprak wel meer aan, dan zijn eerste foto, maar het bleef een bende. Deze 2^e foto heeft leuke reflecties en lijkt beter.
Ger:
Foto 4 toonde ons een ei met een vork ernaast en … met een mooie weerspiegeling en met heel fraai licht! Het was zeker géén hap/snap snelle foto, die bij ’t ontbijt genomen had kunnen zijn! Het stipje onder ’t ei had wel weg gekund! Ger had de vork eerst weggelaten, maar toen miste hij wat.
Ger’s 2^e foto (23) was een vierkante foto in zwart/wit en dat was geen verkeerde plaat! De structuur was het ei was geweldig en dat kwam, omdat hij superscherp was en beschenen werd door laag zonlicht! Het was wel een wit ei, terwijl Ger altijd bruine eieren eet! Zou Ger er daarom wat ‘bleekjes’ uit gezien hebben?
Johan:
Johan was voor zijn 1^e foto mét een ei naar de duinen afgereisd. Hij maakte er een geslaagde foto met ’t ei in het zand en een prachtige achtergrond. Hij was nogal met takjes in de weer geweest, die fraaie schaduwen lieten zien. Passanten, die langs Johan liepen zeiden: ‘Mot je nou eens kijken, die gozer plant eieren in het zand!’ Ongetwijfeld zullen die ‘stadsmensjes’ gedacht hebben, dat er over een week of 3 hier tientallen kippetjes zouden ronddartelen!
Johan’s 2^e foto (21) was ook in diezelfde duinen gemaakt; een fraaie plaat met een mooie schaduw naar de rechter benedenhoek. Deze moet hoog scoren met al die ‘zandverstuivinkjes’. Niks meer aan doen!
Kees Olierook:
Met foto 6 had Kees een ei gefotografeerd, die veel gelijkenis vertoonde met de maan! Het was een minimalistische foto met een fraaie weerspiegeling. Hiervoor had hij een glasplaat met zwart plastic gebruikt.
De 2^e foto van Kees (26) was een heus ‘regenboog-ei’ met mooie, krachtige kleuren. Kees heeft thuis in de vensterbank een glazen kunstwerk staan, waardoor het zonlicht enkele minuten per dag op de vloer wordt geprojecteerd. Kortom, even een witvelletje op de vloer  – én een ei erbij – en zie, een fraaie plaat! Mooie compositie en een mooi kunstwerk!
Henk van Uffelen:
Op foto 7 had Henk op een wit ei een gezichtje getekend. Wel creatief, maar meer grappig dan een mooie foto! Heb je die foto eventjes snel gemaakt Henk, was de logische vraag! ‘Nee joh’ antwoordde Henk, ‘ik kan helemaal niet tekenen!’
Foto 15 was ook van Henk; een ei op een groen/blauw vlak, dat een hellend vlak suggereerde. Een mooie creatieve foto waar sommigen door geraakt werden! Een fijn beeld om naar te kijken. Henk had deze gewoon thuis gemaakt met vouwblaadjes en mooi zonlicht!
Mariska:
Foto 8 was een geweldige foto!! Te zien was een vogel, dat een GROOT ei de wereld in schoof! Een bijzonder, leuke plaat, maar was die vogel nou een echte of een ‘neppert’? En kroop die vogel nou uit ’t ei, of légde die vogel nou een ‘ei? Mariska legde het uit; het beest was zo dood als een pier en zij had die foto in Naturalis gemaakt! Dus eigenlijk weten we nu nog steeds niet wie er het eerste was: de kip of het ei!!??
Foto16 was ook van Mariska; 2 halve schalen van een ei. Een beetje droevig, een beetje saai. Een doods ei en geen blij ei, maar hij was wel lekker, aldus Mariska! Scherp stellen met de autofocus gaat echt niet lukken, als er weinig contrast is; dan moet je met de hand scherpstellen. Mariska had weinig tijd en had de foto op de automatische stand genomen. Maar wat zei Arthur ook altijd? Welnu, ‘alles wat automatisch gaat, gaat automatisch fout’
Teun:
Foto 9 was niet één ei, maar 216 eieren en die eieren werden allemaal op het hoofd van een wandelaar gedragen in 6 opgestapelde trays van 6 x 6 eieren. Een aparte, gedurfde foto met echt het ei in de hoofdrol! Aan de zonkant waren de eieren wat overbelicht. Genomen in Zuid-Afrika op een bijzonder zonnige dag.
Foto 25 was ook van Teun; een heuse nep paas-kip, die met 5 echte bruine eieren onderweg naar … haar bestemming. Met de uitvoering is niets mis en de kleuren zijn mooi. Iemand in de zaal had echter moeite met de compositie; waarom moest die tafel er ook op? Weg ermee!
Marja:
Foto 10 was een moeilijk te beoordelen foto, maar was moedig om te doen! Er was een leeg lopend ei te zien. Omdat het eerste ei erg druiperig was, ging Marja voor haar 2^e poging een ei eerst maar eens een minuutje koken! Ger vond het druipende eigeel niet echt geel en vond dat het meer op motorolie leek! Al met al uiteindelijk tóch een geslaagde foto. Voor deze foto had Marja toch maar 3 eieren gebruikt en dat viel dus reuze mee!
Marja’s 2^e foto (14) was een mooie plaat van een gebroken ei én een lepel en dat alles gespiegeld op een zwarte kookplaat. Het rode label – van een of ander keurmerk – was een fraaie toevoeging. Een enkeling vond, dat de vingers er niet op hoorden.
Henk Meijer:
Foto 11 vertoonde een ei in de struiken aan een boomtak. Was het ei daar neergelegd, of had Henk dat ei erin ‘geshopt’? Maar in dat geval zou deze foto gediskwalificeerd moeten worden, want het moest immers één foto zijn! We konden het Henk niet vragen, want zat hij lekker ergens in Spanje of Portugal vakantie te vieren.
Henk’s 2^e foto (20) was een foto van 3 ingepakte paaseieren in een Spaanse supermarkt! Het geheel was weliswaar kleurrijk, maar wel erg druk. Net als Henk, die het ook erg druk heeft, terwijl hij al een poosje met vakantie is!!
Marcel:
Foto 12 mocht echt wel gezien worden! Te zien waren 3 witte eieren binnen 2 bogen en met een goede vlakverdeling. Een geweldige high key foto! Fantastisch! Hoe verzin je dit? Helemaal geen minpuntjes dus? Jawel, twee kleine minpuntjes: die 2 kleine ieniemini zwarte puntjes tussen 2 eieren horen daar eigenlijk niet. En ook het ‘gebruikte’ draadje had natuurlijk weggehaald moeten worden, maar dat bleek een scheurtje of krasje in het projectiescherm te zijn! Kortom: Toch een toppertje!
Foto 24 was ook van Marcel en toonde ons 3 eieren in een gouden bakje waar chocolaatjes in hadden gezeten. De weerspiegeling was wel erg gaaf en menigeen zag daar wel een dierenkop in! Toch ook geluiden van saai, kitsch en geen direct wow-effect.
Kees van Leeuwen:
Foto 13 toonde 8 eieren naast een kip van aardewerk. Een en ander stak wel lekker af, maar het was geen spannende plaat. Geen prijswinnaar dus.
Foto 22 was ook van Kees; 5 kleurrijke paaseieren, die door zijn schoondochter waren beschilderd. Prachtig!! Het waren echte eieren, maar wél leeg. Een betere plaat, dan die ‘keramische’ kip!

Even voor 22:00 uur was de fotobespreking ten einde en konden de nablijvers zich opmaken voor de derde helft!
Teun

Clubverslag van donderdag 27 maart 2025

Thema: Presentaties eigen werk

Deze avond konden de presentaties en prestaties van de eigen clubleden weer worden getoond. Altijd leuk, omdat we dan altijd fraaie foto’s van verschillende clubleden te zien krijgen. Veelal foto’s van mooie vakanties, bezoekjes aan prachtige gebouwen, paleizen, kastelen of anderszins.
Voor aanvang hadden Erik en Ger een discussie over scherpstellen. Een van de conclusies was in elk geval, dat je met een 200-600mm lens, je beter met bijvoorbeeld standje 500mm dan met standje 600mm je foto zou moeten maken voor het beste resultaat.
Marcel meldde dat velen (nog) met vakantie waren of ziek waren. Anita Weeber was er ook niet, maar dat was niet vreemd, want zij wilde vroeg de ‘koffer’ in; zij was moe, omdat ze die dag maar liefst 63km had gefietst. Er waren dan ook ‘maar’ 12 leden aanwezig, maar dat aantal werd ruim voor de pauze nog verhoogd door de binnenkomst van Sylvia en Ron (overigens niet tegelijkertijd hoor!), zodat het totale aantal aanwezigen op 14 kwam!
Voorts kregen de afgetreden bestuursleden een bloemetje overhandigd. Dit gold alleen voor Wim Alsemgeest, omdat Anneke en Marion afwezig waren, maar die zouden een dag later in de bloemetjes worden gezet.
Voor de presentaties ‘Eigen werk’ hadden Erik, Ger, Henk van Uffelen, Kees Olierook, Marcel en Marja zich aangemeld. In totaal dus 6 presentaties; 3 vóór en 3 ná de pauze, zodat we nog wat extra tijd over zouden houden voor de derde helft!

Kees Olierook:
De presentatie van Kees had de welluidende naam van ‘Histoire du chateau’ meegekregen. Dit kasteel staat in de Vogezen en is nu een beetje ruïneachtig en een domicilie van roofvogels. Wat we allemaal te zien kregen? Fenomenaal! Een bloemlezing:
Een slechtvalk, die met een duikvlucht wel een snelheid van 350 km per uur haalt!
Zeearenden, maar ook Afrikaanse-, Amerikaanse- én een witstaart Arend!
Voorts een bataleur (de mooiste foto overigens), die ook wel de Goochelaar of Goochelarend wordt genoemd. Bijzonder was ook de Rüppelsgier; een echte aaseter en dit beest is de hoogst vliegende vogel, die tot wel zo’n 11 km hoogte vliegt! Ook kwam de Aasgier voorbij, die ook wel de Witte Krenggier wordt genoemd. Dit beest is een alleseter en maakt een ei stuk door er stenen op te gooien! Een sneeuwuil en een Oehoe ontbraken natuurlijk ook niet! De Secretarisvogel kennen we allemaal, maar wisten we ook dat vroeger de ‘kantoorklerken’ de sierveren als schrijfpennen gebruikten? Hun prooien, waaronder slangen’ worden eerst dood getrapt! Een van de grootste arenden is de Steenarend, die een spanwijdte van zo’n 2,25 meter kan hebben! Ook deze is snel; een duikvluchtje van 320 km per uur is niet niks. Tenslotte kwam de Rode Wouw en de Andescondor voorbij. Deze Condor is bijna de allergrootste vogel met een spanwijdte van 3,20 meter! Alleen de Albatros is groter, die heeft een spanwijdte van 3,70 meter! Deze Condors leven in het Andes gebergte in Zuid Amerika op een hoogte van 5000 meter! Al met al een leerzame serie met fantastische plaatjes!

Erik:
Erik had zijn presentie de naam ‘Spiegelingen’ meegegeven.  
Zijn eerste foto was genomen in Paleis ’t Loo. In het water boven het glazen dak van de ondergrondse corridor – tussen het oude- en nieuwe gedeelte – werden de gevels van het paleis fraai weerspiegeld.
De ondergaande zon – ergens aan ’t Westlandse strand – weerspiegelde fraai in het natte zand van het strand. Erik had deze foto met een grijsfilter genomen. Dit was echter wel een draaifilter en die schijnt niet heel goed te zijn! Voorst een sfeervol plaatje met weerspiegelende bomen en een oud – en zeker niet zeewaardig – bootje ergens in Frankrijk, waar Erik nogal eens ‘onderduikt’. Hierna kwam een kerstboom van z’n werk voorbij en een lolly, die met zijn ‘spiegel’ fraai was en tevens een zoethoudertje bleek. Een kleurrijke bol op het toetsenbord van een laptop met een kleurrijke screensaver doet het ook altijd goed, zo goed zelfs, dat Erik er nog maar een liet zien! Een gloeilamp, die Erik nog had overgehouden van de wedstrijd Glas, was eveneens een mooie plaat. Tenslotte liet Erik 4 fraaie foto’s zien, die hij in een grot, ergens in Frankrijk, had genomen! Bijzonder fraai allemaal!

Marja:
Vorig jaar zomer had Marja een reis in Zuid-Afrika gemaakt; een reis van zo’n 5500 km van Johannesburg naar Kaapstad. Marja toonde haar foto’s niet op chronologisch volgorde, maar zij had deze onderverdeeld in diverse categorieën.
Als eerste toonde zij het ‘Voortrekkers museum’ in Pretoria, dat twee belangrijke mijlpalen uit de geschiedenis uitbeelden; de ‘Grote trek’ tussen 1835 en 1854 en de ‘Slag bij de Bloedrivier’ in 1838. Aan de buitenkant van dit imposante gebouw zijn heel veel ossenwagens te zien. Een stoere foto van het trappenhuis had Marja zelfs omgeklapt, omdat zij hiermee de verkeerd belichte helft in één keer herstelde! Een probeersel van Marja, maar … heel goed uitgevoerd!   
De categorie dieren kon natuurlijk niet ontbreken! Marja liet ons een heel scala van prachtige foto’s zien, gelardeerd met een enthousiast verhaal er omheen! In één woord: Geweldig!
Wat dacht je van: 4 neushoorns op een rij, een giraf met zijn (of haar) achterste naar de camera gericht in fraai diffuus licht! Een aardvarken, een struisvogel, die fraai achterom naar Marja zelf keek! Een groep van 5 olifanten met verschillende hoogten, die de weg overstaken, een markante kop van een zebra. En wat te denken van een luipaard, die al geruime tijd rollend door het landschap tolde, zodat Marja een foto van o.a. zijn buik kon maken! Een leeuwenkop met een open bek, een gapende cheeta, 4 Afrikaanse honden, die op jacht waren én … de kop van een nijlpaard met een fraai groot oog, alsmede een aantal stokstaartjes.
In de serie Mensen en straatbeeld kwam duidelijk het verschil in rijk en arm in Zuid-Afrika en Lesotho naar voren: waaronder 3 mensen van een herdersvolk. Twee kinderen, die met een grote boomstam speelden, een close-up van een leerling op een schooltje en nog 2 straat- tafereeltjes! Kortom, erbarmelijke toestanden, in een land waarvan 60% van de jeugd werkloos is!  
Marja vertelde zó boeiend en enthousiast, dat het ineens al 21:20 uur was en dat de pauze bijna vergeten zou worden. Gelukkig greep Marcel in met de toezegging, dat Marja haar verhaal na de pauze mocht afronden.
Ook de foto’s van het landschap mochten er zijn. Foto’s van de Panoramaroute, diepe ravijnen, foto’s van de ondergaande zon, met mooi licht. Een tip vanuit de zaal was om zo’n foto nog meer te perfectioneren met een zgn. ‘lichttrapje; meerdere foto’s met verschillende lichtcorrecties: bijvoorbeeld: +3, +2, +1 en 0. Voorts prachtige foto’s vanuit de Cango caves en een pas van zo’n 27 km lengte!
Natuurlijk mochten de vogels niet ontbreken, zoals een Zonnevogel of een ‘Roodnek’ of een Zuid Afrikaans roodborstje, aldus een heuse ‘vogelkenner’ in de zaal!? Voorts een Buizerd, een Groenstaartglansspreeuw, een vliegende Afrikaanse Zeearend, een Bruinkapijsvogel en een fraaie plaat van een scherpe close-up van de kop van een Struisvogel!
Tenslotte nog wat plaatjes van de wijnstreek Stellenbosch.
Inmiddels was het al 21:53uur geworden en waren we pas op de helft van het aantal presentaties! De toezegging van een vroege derde helft konden we natuurlijk wel op onze buikjes schrijven! Maar, wat we er voor in de plaats gekregen hadden, zou met geen 5 ‘derde helften’ overtroffen kunnen worden!

Henk van Uffelen:
Henk was in een bijzondere villa in Steenwijk geweest; het zgn. ‘Rams Woerthe’, die in de volksmond ook wel het ‘Downton Abbey’ wordt genoemd. Het is één van de duurste villa’s van architect Van Gendt, hetgeen nog te zien is aan de smeedijzeren art nouveau-details, het kleurige glas-in-lood en de uitgebreide dienstvleugel. Ooit was hierin het gemeentehuis van Steenwijk tijdelijk gevestigd. Jammer voor Kees Olierook, maar van enige symmetrie was totaal geen sprake! Het is een ingewikkeld gebouw met allerlei ongelijke uitbouwtjes, tierelantijntjes, verschillende stijlen en raampartijen. Met Henk konden we meegenieten met zijn ‘tocht’ van aankomst bij de villa, de wandelingen er doorheen, alsmede de ‘reis’ weer naar buiten! Wij mochten met de foto’s van Henk meegenieten van het interieur;
wat dacht je van die prachtige voordeur in Art deco stijl. Het trappenhuis met heel veel  prachtig houtsnijwerk, veel muurschilderingen, nog meer ornamenten, een fraaie oude inrichting in barokstijl, een ‘ouwe’ koffiepot, aangebouwde serres met o.a. een fraai doorkijkje naar het park en glas-in-lood ramen. En … wat dacht je van en aparte feestkamer, een mooi stilleven met een oud tafeltje met wijnglazen én … een ‘ouwe’ sigaar. Fraai is ook het oeroude keukenfornuis, de gegoten ramen en een groot gedetailleerd glas-in-lood raam over de lente! Bijzonder was ook, dat de looproute door de villa vaak op de muren waren getekend! Kortom, in één woord prachtig! Je moet er een keer geweest zijn!

Ger:
Ger had weer eens iets bijzonders bedacht; hij liet ons genieten van allemaal zwart/wit foto’s en allemaal in het formaat vierkant. Veel locaties, onderwerpen en categorieën kwamen langs, waarvan menigeen dacht: ‘Waar haalt die gozer dat allemaal vandaan zeg’? Hoe ziet hij dat? Ger is daar een ‘meester’ in; hij komt ergens langs, ziet er altijd wel wat in en maakt gewoon alleen maar bijzondere foto’s!
Zo was hij bijvoorbeeld in Den Haag geweest en liet ons foto’s zien van o.a. de ‘Netkous’ van lijn 1, het ministerie van Veiligheid, het nieuwe station en zelfs het trappenhuis van een arts, waar zijn ‘meiske’ een keer moest zijn!
Allerhande foto’s kwamen langs: zoals het koninklijk paleis van Spanje, een fraaie dakconstructie in Sevilla, de oversteek in Zoetermeer, zoals die ooit was en de kathedraal van Straatsburg. Maar ook van dichtbij hoor; zoals wat kassen bij de Baakwoning, het bedrijf VB bij Westerlee, Nieuwspoort in Den Haag en het bekendste ‘Potlood’ van Rotterdam, etc. etc. Eigenlijk te veel om op te noemen! En … beste mensen … alles in zwart/wit hé en … vierkant! Top!

Alleen Marcel zelf zou nog zijn foto’s met ons delen, maar omdat het inmiddels al half 11 was geworden, werd Marcel’s bijdrage doorgeschoven naar een latere datum. In de pauze had Marcel nog wél wel bedacht, dat de presentaties voortaan niet meer uit maximaal 30 á 35 foto’s zouden mogen bestaan, maar dat de presentaties maximaal 20 minuten zouden mogen  duren! Waarvan acte!

Teun

Verslag van clubavond 2025-03-13 ABN

Voor deze avond melden zich 16 deelnemers met 32 inzendingen en 20 aanwezigen. Stipt om 20:04 opent Marcel de avond. Er waren geen bijzonderheden te melden dus kunnen we snel over naar de foto’s, en daar blijkt best mooi werk bij te zitten.

Met de fraaie trap van Ed op foto 1 is de toon gelijk gezet. Een mooie plaat met mooie kleuren en lekker diffuus licht. Blauw en oranje zorgen voor een complementaire duo toon.
Zijn tweede foto(20) is minder overtuigend, niet helemaal scherp, een tikje overbelicht. Een formule 1 auto die recht op je afkomt en met een telelens op grote afstand wordt vastgelegd, dat valt niet mee.

Marja kiest haar juiste moment om foto 2 vast te leggen. Perfect belicht, fraaie licht vlekken en de vrouwfiguur op de juiste plek in het Kroller Moller. Alles netjes toegevoegd aan het kunstwerk van een ander. Ook de tweede foto (26) wordt gewaardeerd. Uit de hand gefotografeerd in een donkere grot in Valkenburg van een draaiende presentatie waarbij de rotswand voor bijzondere texturen zorgt.

Johan fotografeert (3) een dame uit Voorlinden met oranje tasjes en plakt die in een foto van Beelden aan Zee in Scheveningen. Dan volgt een warme discussie over alle details want een ieder wil begrijpen en leren van de meester. De tweede foto (27) vond Johan tegenvallen, teveel kleurshift.

Mariska laat ons met foto 4 weer eens een hele andere kant van de fotografie zien. Als je thuis de gordijnen wagenwijd openzet en de tv aan met daarvoor een zonnenbrilletje op een blauw vlak dan ga je aardig mee doen met de pro’s. Met een klein speelgoed fietsje (foto 22) ging een volgende positieve vibe door de zaal.

Karin had het zich met foto 5 niet gemakkelijk gemaakt. Hard licht en een drukke foto van een pand in Polen uit de tijd van Lech Walesa. De potentie was goed gezien, maar de nabewerking had een en ander moeten verbeteren. Haar tweede (24) tijdens de Rembrandt feesten oogstte meer waardering. Wellicht de belichting in de achtergrond wat dramatischer maken.

Marcel krijgt het voor elkaar om meerdere mensen over foto 6 te laten zeggen: “Wat moet je hier nou van zeggen?”. Een zeer experimenteel plaatje van 9 foto’s steeds een stukje gedraaid samenvoegen tot 1 plaat. Zijn tweede foto (31) wordt gewaardeerd voor de mooie kleuren in de achtergrond en de compositie.

Kees O zet met foto 7 menigeen op het verkeerde been. Men dacht aan een stukje Photoshop vakwerk, maar het blijkt een foto van een kunstwerk op een vuurtoren. Er klonk wat gemor. Zijn foto 21 van een stuk van het Europese parlement en gespiegeld wordt enthousiaster beoordeeld.

Teun maakt zijn eerste en onze 8 ste foto op het carnaval in de De Lier. 4 Bakkers vormen een Bakkerij en het rondstuivend meel zorgt voor wat overbelichten en minder contrast. Ook zijn tweede en onze 30ste is gemaakt op dat carnaval. Een grappig beeld van een heel scheel kijkende man.

Als het Ger lukt om een gedeelte van de Koninklijke Bieb te laten kantelen op een foto(9) dan kunnen complimenten niet uitblijven. Krachtig lijnenspel zorgt in een drukke foto voor rust omdat het oog rustig wordt rondgeleid. Ook met een telefoon (32) lukt het hem om een koninklijk paleis in Portugal in mooie kleuren te vangen.

In foto 10 roept Anneke spanning op door met mooie kleurentinten je te leiden naar een selectieve wazige scherpte. De maakster had het er stervenskoud van gekregen. In foto 18 zorgt ze met het omdraaien van het object voor mooie lijnen.

Anita H registreert 2 foto’s in 1 beeld(11): kalkovens en een bootje. Welke moeten we zien? Het beeld is ook wat flets. Bij haar tweede (19) is de discussie rumoerig. Het beeld van het dak van een fietsenstalling in Rotterdam is ook onrustig. Ze was op zoek naar suggesties om te verbeteren en er worden wat tips aangedragen.

Marion toont een registratie van kleding achter glas (12). Een en ander lijkt overbelicht, wel een leuke ruit. In haar tweede foto (29) had een deel van de aanwezigen het duingebied in de achtergrond weg willen hebben. Waar het niet in beeld was vindt men de foto prachtig.

Ron legt in foto 13 een mooie scherpe spiegeling van het Booymans v B euningen depot vast. Een laagje ijs op het water voegt veel toe. Mooie kleuren maar ook de vraag of er meer rust is te creëren door te croppen. Foto 25 kan rechtstreeks naar de marketing afdeling, Ron slaagt er in met zijn fotografie de parfum net iets exclusiever te doen zijn.

Wim L maakt met foto 15 een zeer geslaagde plaat van een jeu de boule moment. De man achter werper zorgt nog voor wat fotografische onrust maar de nabewerking is toch best wel netjes gedaan zodat de boule in de lucht de aandacht krijgt. Foto 23 zorgt wel voor jeu de boule spanning maar niet in de fotowedstrijd. Een dergelijke hand er helemaal op of helemaal weg.

Henk U maakt een aansprekende plaat op de expositie van Andy Warhol. De kijkende dames staan precies goed. Met foto 28 laat Henk zien hoe je met een simpel bakkie thee een fraaie foto maakt. Als de zon tenminste voor de sfeer zorgt en dat deed ie.

Henk