Donderdag 8 december zou een bijzondere WAFV-avond gaan worden! Op het programma stonden maar liefst TWEE evaluaties van onze gezamenlijke uitjes, t.w.:
Een van ons jaarlijkse clubuitje op 4 juni op het Hembrugterrein tussen Zaan- en Amsterdam en een van onze ‘werkavond’ op 8 september in Kijkduin.
In zijn welkomstwoordje heette Marcel de 18 aanwezige leden hartelijk welkom en hij lichtte alvast een tipje van de sluier op over de kwaliteit van de foto’s! We zouden gaan genieten van veel, ja heel veel, fraaie foto’s van Kijkduin en vooral van het Hembruggebied!

Van Kijkduin hadden 9 leden in totaal 27 foto’s ingeleverd en van het Hembruggebied hadden
11 inzenders in totaal 55 foto’s ingestuurd. We konden dus wel weer een lekker avondje
‘aan de bak’! Marcel zou zelf de avond leiden en deed dat goedgemutst en vakkundig.

Werkavond in Kijkduin
Anneke beet het spits af met een foto van een rij strakke strandhuisjes, met daarachter een spectaculaire lucht. Een (noodzakelijke) lange, horizontale wolk was een kadootje!
Misschien had ze daar wel 3 kwartier op zitten wachten!?
Kees Olierook startte zijn bijdrage met een foto met twee, in de zon badende, balkons van het naburige hotel. Een fraaie plaat en strak gekaderd! Zijn tweede foto was een grappige; namelijk een clown in een draaimolen. De zaal kon natuurlijk niet nalaten om te suggereren, dat Kees ook de ‘selfie’ had uitgevonden!
Teun had dezelfde clown ook in beeld, maar die moest je wel even zoeken. De gehele draaimolen stond op de foto en ook het gehele strand tot aan Hoek van Holland en zelfs de Maasvlakte! Een leuke foto voor een legpuzzel! Zijn tweede foto was niet best! Veel ruis en niet scherp! ‘Ga maar snel door naar de volgende foto, Marcel!’. Gelukkig was zijn derde foto beter, met daarop een donker strand en maar liefst drie onweersflitsen! Ger beurde Teun weer wat op met de woorden: ‘Zie je wel, je kan ’t wel’!
Wim Lagerwey presenteerde een fraaie plaat van het Atlantic Hotel in mooi avondlicht. Voorts een duinengebied met op de achtergrond de (bijzonder scherpe) skyline van Den Haag. De vraag rees, of Wim nog aan het experimenteren was geweest met de belichting! Zijn derde foto betrof een onweersflits boven zee met daarvoor het strand en op de voorgrond het dak van het restaurant ‘Beachhouse’. Gesuggereerd werd om dat dak eraf te halen en de foto panorama te maken, hetgeen óók spannend zou kunnen zijn!
Marion toonde ons 3 ‘lampjes’ op een rij! Lampjes? Zonder bolletjes? Wat kun je hiermee? Of was het een alternatieve ‘stortdouche’? Desondanks een leuke foto, met een herhaling erin en met ‘sierdingen’, die in scherpte wegliepen. Haar derde foto mag ook boven de bank hoor; mooi licht, mooie zee, mooie wolken en een fraaie stapel stoelen op de voorgrond. Prachtig!
Henk van Uffelen liet ons een mantelmeeuw met ‘startproblemen’ zien. Het was een leuke foto van een ‘jonkie’ op een springkussen, waarop dat beest zich met veel moeite staande probeerde te houden! Zijn tweede plaat was een silhouet van een kunstwerk (een wortelgestel) met daarachter een mooie lucht. Zijn laatste foto was hetzelfde kunstwerk, maar toch totaal anders. Nu genomen vanaf de andere kant van het kunstwerk en ook nog ingeflitst. De tweede foto was toch sterker (vond men).
Ger maakte een plaat van een nat geregend tafeltje met fraai licht erboven. Hij had hierbij wel het geluk aan zijn zijde, want toen Marcel even later langs kwam, was het licht uit!?! Zijn foto van een kleurloze ligstoel zat er ook ‘lekker in’! Een prachtige stofuitwisseling! Ger sloot af met enkele palen op ’t strand met gaasachtige netten en een mooi doorkijkje naar de lucht en de zee, met zelfs een bootje erop (wat natuurlijk toevallig voorbij voer!).
Wim Alsemgeest heeft gewoon – ja heel gewoon – een foto gemaakt van een groot verlicht reclamebord! Een blauw bord met een, jawel, met een zeemeermin en de GROTE letters SEAFOOD. Toch wel gewaagd en tegelijkertijd dapper om alleen maar een titel te fotograferen! Toch was het niet saai, want achter het bord doemde een liggend lattenwerk op! Ook heel apart was wat helmgras in wit licht, aan geschenen door rood licht en er was ook nog groen licht bij aanwezig! Toch had hij niet met kleuren gespeeld; hij had het echt zo gezien! Hij erkende wél, dat hij e.e.a. wat had opgekalefaterd! Zijn derde plaat was bewust onscherp en met meerdere laagjes. Dat kan en mag altijd, maar in een onscherpe foto moet altijd wel iets scherp zijn!
Marcel had wat ‘dingetjes’ uitgeprobeerd, namelijk iets van beweging in een foto krijgen. Zijn eerste foto was een weerspiegeling van een strandtent in de spiegel van een tractorruit. Over zijn tweede foto waren de meningen verdeeld; een trap met een horizontale beweging en een ‘vaag persoon’ bovenaan de trap. Marcel’s derde foto was een terrastafeltje, dat er uitzag als een verzameling goudstaafjes!

Het werkbezoek in Kijkduin – gevolgd door wat ‘snaps’ in een restaurant – was bijzonder geslaagd. Helaas begon het tijdens het fotograferen te regenen en te onweren, maar ja, mooi onweer is toch ook weer niet lelijk, toch?

Clubuitje Hembrugterrein
Het Hembrugterrein is een gebied van 42,5 hectare op de grens tussen Amsterdam en Zaandam. De naam HEMbrug verwijst naar de vroegere spoorbrug over het Noordzeekanaal tussen Zaandam en Amsterdam. HEM is de historische naam voor buitendijks land, in dit geval in het voormalige IJ. Na de aanleg van het Noordzeekanaal werd deze landtong opgehoogd en kwam het beschikbaar voor gebruik. Op dit mysterieuze terrein, achter hoge hekken en strenge beveiliging, produceerde de Artillerie Inrichtingen vanaf 1895 vuurwapens, artillerie en munitie voor het Nederlandse leger. De plek was zorgvuldig gekozen achter de verdedigingslinie van de stelling van Amsterdam, vanuit het hart van de stelling kon de fabriek het leger van wapens en munitie voorzien.
In 2011 werd de 1^e stap gezet in de ontwikkeling van het verlaten terrein gezet, toen drie monumentale gebouwen werden gerenoveerd.
De grootste verandering vond plaats in januari van 2014, toen voor het eerst in de geschiedenis de hekken opengingen voor het publiek. Verschillende ondernemers werken
inmiddels in de gerenoveerde, industriële gebouwen en er vinden verschillende evenementen en festivals plaats. Sinds de opening in 2014 is een steeds groter gebied te bezoeken. Het gebied doet inmiddels ook dienst als een stadspark en is een aanwinst voor de regio.

Voor ons – ‘top-fotografen in den dop’ is het een TOP-locatie!!

Anita Weeber mocht het ‘HEM-bal’ openen en dat deed zij met verve, want zij kondigde de gehele serie aan met het grote bord met HEMBRUG op een paal. Om e.e.a. niet uit de hand te laten lopen, legde zij alle terreinregels nog maar eventjes vast op de gevoelige plaat! Stond daar nou op, dat je maar met 30 mensen tegelijkertijd naar binnen mocht? Nee hoor (grapje), het betekende een maximum snelheid van 30 km/uur. Foto drie was een muur zonder een
‘stuk stuc’! Voorts een gave klapstoel tegen een muur! Goed gezien Anita! Er worden daar zeker niet meer zo veel verjaardagen gevierd? Als laatste een gedeelte van een raampje met een vensterbank. Moeten die vieze stippen nou weggehaald worden of niet? Nee joh, het is toch allemaal ‘ouwe meuk’! Alleen hinderlijke vlekken zou je beter wel kunnen verwijderen.
Johan deed weer van zich spreken met een prachtige foto van een gevel met heel veel zwart en een openstaande deur. We konden er lang naar kijken en in die deur verwachtte je, dat er ineens een spook tevoorschijn zou komen. Johan had de foto wel wat dramatischer gemaakt!
Voorts een grote lege hal met invallend zonlicht, dat Johan er zelf in had ‘gemonteerd’!
Een gezicht door een gat in ‘draadjesglas’ was een toppertje. Tenslotte zag Johan op een muurtje de letters ’21. WAF’ en op de foto daarvan had hij een stukje van de ‘W’ achter de F ‘geshopt’ tot: ’21. WAFV’. Super toch?!!

Ger had een foto gemaakt van een portret en die had hij gecombineerd met een afgebladderde roestige plaat! Een prachtige foto, die je zo in een galerie zou kunnen hangen! Ger vroeg zich nog wel af, of dit wel kon want het is wel een foto van een ander! Maar beste Ger
’don’t worry, be happy’, je hebt er je eigen draai aan gegeven en de oorspronkelijke foto is echt niet meer herkenbaar hoor! De wand met ‘bruin draadjes glas’ was Ger ook niet ontgaan; hij had een mysterieuze, stoere foto gemaakt, waarop Henk (uit de Hoek) door een gat in een smerige ruit is te zien! Ger had zelfs een tweede portret, maar nu bedolven onder ’t puin! Tenslotte had Ger een oude motor gezien, waarvan hij een fraaie plaat had geschoten! Nee, niet van de gehele motor, maar slechts een klein detail van de remschijf en een stukje velg en dat alles in een prachtig palet van kleuren! Ger vertelde ook nog, dat de ketting van die motor bezaaid was met ontzettend veel paardenbloemzaadjes!
Anneke was al begonnen met fotograferen, toen we nog een ‘bakkie’ deden in de ‘kantine’. De balken tegen het dak aldaar kregen haar aandacht. Ze waren ook mooi, met fraai smeedwerk in koningsstijl. Een fraaie foto was die met 5 verticale raampjes met fraaie ‘bladdertechniek!’ Maar waren die pijpen rechts op de foto niet storend? Nee hoor, lieten anderen zich uit! Een ‘stoppie’ plussen had wellicht wel gekund, of misschien wel 1,5. Iemand vroeg zich af, waar die foto nou eigenlijk eindigde aan de bovenkant??? Welnu, bij de koker van het projectiescherm natuurlijk! Moeten we nou alles dan nog een keer uitleggen???
De pilarenzaal kwam meerdere malen langs. Bijzonder daarbij was een koperen wand met heel veel ‘kogelgaten’. Maar … dat waren helemaal geen ‘kogelgaten’; deze ‘gaten’ waren luchtbellen en die waren ontstaan, toen deze muur ‘gegoten’ werd uit het koper van kogels! Ger merkte op, dat deze foto nóg sterker zou worden, als hij vierkant gemaakt zou worden, door de linkerkant eraf te gooien. En daar kan hij best gelijk in hebben, omdat de kleuren dan een nog grotere rol kunnen gaan spelen en er meer diepte in de foto ontstaat.
Anneke’s laatste foto was ook bijzonder; een stoere opname van een betonnen wenteltrap, die in één keer was gegoten! Hoe zou de bekisting hiervan er wel niet uit gezien hebben?
Marjan had al vroeg bij de koffie een mooie foto gemaakt van een drukmeter met een ontluchter met waterslot. Mooie kleuren en goed in beeld gebracht Marjan! Ook Marjan was ‘gevallen’ voor die roestige glazenwand met draadglas; door een gat in het glas was – aan de andere kant van het gat – de was aan een waslijn zichtbaar. Het glas was onscherp en de was was scherp! Ook had Marjan de spanten van de kantine (iets vierkanter dan Anneke) in beeld gebracht. Tenslotte had Marjan de ‘kogelgaten’ oftewel de luchtbelletjes van dichtbij gefotografeerd. Maar waren het nou putjes of waren het nou bolletjes?? De WAFV-leden kwamen er niet uit; de een zag putjes en de ander zag bolletjes! Hoe dat kan? Misschien was het wel afhankelijk van de hoeveelheid alcohol, die men inmiddels al naar binnen had gewerkt!?
Kees Olierook had die ‘drukmeter van Marjan’ ook gezien, zij het met een kleinere uitsnede. Twee halve ramen met gedetailleerd mooi metselwerk verdiende ook zeker de aandacht! Het Hemgebied bezit veel architectonische hoogstandjes, zoals de – met de hand gemaakte – stenen boven de ramen, die vaak taps toe lopen! Kees was er door geraakt en toonde nog een hele gevel met vele hoogstandjes! Tenslotte een geheel andere plaat; een abstract-achtige tribune met een leuke vlakverdeling. Het geheel vertoonde veel gelijkenis met Mondriaan en de naam ‘Kees Boogie Woogie’ scandeerde door de zaal!
Marion had haar oog laten vallen op een dubbele betonnen trap met bovenaan een blauwe deur. Volgens een anoniem gebleven persoon in de zaal, vertoonde het beton voor die deur gelijkenis met een bed met een stalen rand er omheen, nou ja! Welterusten hoor! Overigens wél een mooie plaat met een mooi sfeertje! Vignettering gebruikt iedereen wel eens, toch?
Welnu, Marion kwam er niet omheen, want al die viezigheid van het glas creëerde een natuurlijk vignet, van een vies raam met daaronder een evenzo vieze radiator, op haar foto!
Een doorkijkje door een rond gat in een ruit leverde een boeiende plaat op. En … hoe kan het ook anders … tenslotte een foto met heel veel ‘ouwe meuk’ erop. Iemand in de zaal dacht in een dame in een ouwe stoel Caroline van der Plas te herkennen! Zou dat waar zijn? Nee toch?
Henk van Uffelen was gefascineerd door oranje leidingen en een afsluiter, die ‘spontaan’ uit de grond kwamen. Blijkbaar was dit kunst en zeker niet praktisch en het zal er speciaal voor gemaakt zijn, maar de maker hiervan werkt er niet meer. Maar een leuke plaat was wel!
Ook Henk had die betonnen draaitrap van Anneke gezien, maar dan vanaf de bovenkant. Een leuke foto was de achterkant van Marion, die naar de koperen muur tuurde en zich nog steeds afvroeg of ze nou naar putjes, of naar bolletjes keek. Voorts een overzicht van de ‘pilarenzaal’ met links een toekijkende Ger. ‘Waarom heb je die ‘ouwe vent’ erop gezet’, vroeg Ger zichzelf af.  
Wim Alsemgeest toonde ons een foto van zichzelf in een spiegel. Een grappige foto! Pikant detail was wel, waarom Wim maar aan één kant van zijn hoofd rimpels heeft!? Zijn tweede foto was een macro-opname van een boomstronk met een fraaie structuur in zwart/wit. Voorts een grappige reflectie van bomen met een aantal lampen, hetgeen interessant was om naar te kijken. Ook kwam Wim met een stoere, abstracte foto met een gat in het glas! Op dat Hemgebied zijn zeker wel een miljard onderwerpen te fotograferen, maar regelmatig hoorde je uit de zaal: ‘Oh, die heb ik ook’! Wim eindigde met een TOPPLAAT: een ‘vierlagen-foto, met een fraaie doorkijk door een raam, bomen, een 2^e raam en een ruimte. Geweldig man!
Teun had de gevel van een hoog gebouw met de letters ‘HET HEM’ een kwartslag gedraaid en dat was een goede keuze. Een foto van een binnengevel en dakspanten had wat donkerder gemogen en hij kreeg het advies om eens iets met HDR te gaan proberen. Voorts 2 foto’s van dakgoten, die al decennia lang op een opknap-, een reparatie-, een verf- én een schoonmaakbeurt lagen te wachten. Ook Teun had een foto van dat ‘zwarte’ gat in dat roestbruine draadjes glas gemaakt, maar dan sterk uitvergroot. De foto was loeischerp en (door de spinnen?) spannend.
Marcel liet de fanfare op een feestje zien; dit keer ook door een gat in een raam. Hij was min of meer weggestuurd na de opmerking: ‘Jij hoort toch niet bij de genodigden?’. Marcel heeft veel foto’s gemaakt van deurkrikken (of deurkrukken?). Maar een deurknop met een klimop én met 2 sleutelgaten is wel heel bijzonder, toch? Een fraaie foto van een betegelde betonnen ‘fundering’, waar ooit een machine of dieselmotor op heeft gestaan, vormde een fraai kleurenpalet! Wat een werk zeg al die tegeltjes! Maar ja, je gaat toch niet je hele leven tegen een blok beton aan zitten kijken! Een ouwe schuifdeur met een nieuw hangslot? Ja, ook dat kan daar! Tja, en dan Marcel’s foto van een tegelwand in een badkamer, met op de voorgrond gras, klaprozen en graffiti. Soms stonden de bloemen vóór en soms áchter de voegen van de tegels, evenals de graffiti! Marcel had 2 foto’s gecombineerd en bewust hierbij wat onnauwkeurigheden en onlogische zaken in achter gelaten en dit alleen maar om bij de bespreking een ‘lekkere’ discussie aan te wakkeren! Nou beste mensen, zijn missie in deze was geslaagd! Marcel was toch enkele uren met deze foto in de weer geweest, maar dan heb je ook wat!  

Ondanks het volle programma was de avond om gevlogen.
Het was inspirerend, het was boeiend, het was leerzaam, het was leuk en … het was gezellig!!
Teun