Clubverslag van donderdag 27 juni 2024

Evaluatie ‘Land art’ en ‘Presentatie eigen werk’

Na een tropische dag sloeg de klok op deze WAFV-avond 20:00 uur en er waren ‘al’ 9 leden aanwezig! Maar … op de valreep kwam Anita Weeber nog binnen geschuifeld, zodat het aantal aanwezigen precies op 10 kwam; 3 dames en 7 mannen!
Kortom een dieptepunt, maar nog wel voldoende mensen om de avond door te laten gaan!
Het absolute minimum aantal leden zal 2 zijn denk ik, want dan kun je elkaar nog wat vertellen en wat laten zien en regelmatig voor elkaar wat te drinken halen. Ik weet eigenlijk niet of hierover iets in de statuten staat!?
Marcel begon zijn verhaal dan ook met het melden dat velen zich om uiteen lopende redenen hadden afgemeld en dat … die wel wat zouden gaan missen! ‘Echt wel!’
Op het programma stond de evaluatie van de werkochtend van zaterdag 4 mei; het beeldenpark Land Art en Hortus Oculus in Delft. Ook die dag was ‘onze spoeling’ erg dun; precies 4 leden hadden de weg naar Delft gevonden, om aldaar prachtige foto’s te gaan schieten. Een aantal bestuursleden was echter al eerder geweest, zodat het totaal aantal inzendingen op 7 kwam!
Afgelopen dinsdagavond had Marcel nog geen inzendingen binnen! Dus begon hij al wat voorbereidingen te doen, om toch een avondje WAFV te vullen! Toppie toch!?
Uiteindelijk hadden 7 leden in totaal 60 foto’s ingestuurd! Chapeau!

Foto’s van Land Art in Delft
Als eerste werden foto’s getoond van Ron, die echter niet aanwezig was.
Zijn eerste plaat was direct al een ‘inkoppertje’; een fraai doorkijkje door een soort loupe.
Vervolgens een drietal paardenbloemen, waarvan de 2^e de beste/scherpste was. De mooie gelaagdheid in de foto met een schapenweide viel in positieve zin op. Ook de foto met 3 ruiters mocht er zijn. Ron is vaak ‘leuk’ aan het experimenteren en zo ook nu, en wel met samengestelde foto’s; grappig en sterk was de foto van een kunstwerk met een Vikingboot en een poortje (een mannetje) met fietsonderdelen. De horizon van een samengesteld landschap liep wel scheef, maar was niet echt storend. Een mooie serie Ron!

Onze ‘gouden industrieel’ had zich keurig aan de afspraak gehouden: hij had volgens de afspraak ‘slechts’ 5 foto’s ingeleverd! Tja, iemand moet toch elk keer maar weer het braafste jongetje van de klas zijn!? Wim Alsemgeest – want daar hebben we het over – had vijf foto’s ingestuurd met een samenhang van ijzer, roest, oranje en ruw- en schoonheid. Zo toonde hij de aanwezigen o.a. een foto met 6 oranje vlakken, een roestig kunstwerk en een detail van een stalen kronkel, die loei- en loei scherp was! Voorts nog een stapel stalen balkjes en een detail van een kruis(punt). Kortom Wim, een mooie, leuke samengestelde serie!

Henk van Uffelen begon zijn serie met een fraaie wenteltrap in het ‘bijenhuis’ van een imkervereniging. Zijn tweede foto was mooi en bijzonder; een staalconstructie met een enorme (dooie) boomstronk, waar een groen takje uit of op groeide. Een stoere plaat was een interieur van een zéér oude kever (een volkswagen) waarin hij heerlijk met de kleuren had gespeeld. Een spinsel met larfjes om een takje, viel eveneens goed in de smaak en dat gold ook voor zijn laatste foto: de ‘wokkel’ van Wim, maar dan driemaal gespiegeld, zodat dat draaipunt vier keer in beeld was! Heel mooi, alleen vond men de rode kleur een beetje ‘te’! En alles wat met ‘te’ begint is niet helemaal top, behalve Teun en tevreden!
Anneke opende met een ‘buste’ van een bijzonder persoon. Haar tweede foto echter deed nogal wat stof opwaaien, omdat die enerzijds heel erg gekropt was en anderzijds, omdat de algemene gedachte was, dat het een Tongelzwam was! Wim A. had nog wel een suggestie voor Anneke, nl. als ze de foto nóg wat meer gekropt had en een klein, fraai detail had uitgelicht, zouden we niet geweten hadden, dat het een Tongelzwam was!!! Nou beste mensen, Wim wás al helemaal op het verkeerde been gezet, omdat het helemáál geen Tongelzwam was, maar gewoon een detail van een stuk hout! Die Wim toch! Een prachtige plaat! Voorst liet ze een groen plantje dat uit de grond groeide zien, een klein korstmosje en een houten kunstwerk met balken. Tenslotte had ook Anneke geëxperimenteerd met een dubbele opname, van een ‘tulpenvaas’ langs de A13. Ze vroeg wat de anderen er van vonden, nou … Kees Olierook kreeg er een stijve nek van! Toch maar mooi gedaan hoor Anneke!

Marcel toonde ons ook weer een onderdeel van die kever en ook die draaitrap van Henk van Uffelen, zij het dat Marcel de trap anders had gedraaid. Een fraaie plaat was de reflectie van een chromen schoorsteenpijp. Het werd een abstract geheel van leuke, vreemde vlakken met zachte, softe kleuren in een mooie sfeer. Even een kwartslag draaien en zie daar een prachtige plaat. Marcel was aldaar bijzonder actief met een klaproos in de weer geweest! Hij wilde een toefje rode kleur aanbrengen in een foto met 2 vieze ruiten. Zijn camera stond op een statief én op de timer. Zo had Marcel telkens de tijd om met zijn klaproos naar de achterkant van de ruiten heen en weer te rennen om daar met dat bloempje te gaan zwaaien, totdat de foto genomen was! Wat zullen andere bezoekers van Land Art daarvan gevonden hebben???  Zou hij teveel ‘gesnoven’ hebben? Wat is dat voor een man, die lange tijd met een klaproosje staat te zwaaien en te klappen!? Ook Marcel toonde ons de inmiddels bekende wokkel, maar nu als een dubbelopname én in de kleuren blauw, wit en zwart! Ook mooi! Kees Olierook dacht dat de laatste foto – een bouwwerk met losse stammen – mislukt was. Maar dat was niet zo, want Marcel had bewust een draai aan zijn camera gegeven voor een bijzonder effect; bewust onscherp dus.

De eerste foto van Marion was van een ‘urinoir-achtig’ ding. In werkelijkheid was het van een betonnen klimmuur met een aantal kleurrijke blokjes en dat alles had Marion een kwartslag gedraaid! Voorts had Marion opnames meegenomen van een gewei aan een gebouwtje en van een creatieve muur van een ‘stroomhuisje’. Twee personen op een soort duikplank hoog in de lucht waren bijzonder, alsof zij zich voorbereidden voor hun ‘synchrone sprong’! Ook Marion had enkele mooie details van de kever vastgelegd. Haar laatste foto was bizar; een stuurhut he-le-maal vol met planten! En … dit was géén dubbelopname! Wel fraai!

En toen, toen was het pauze. Henk Meijer had uitgerekend dat hij zijn presentatie uit eigen werk nog vóór de pauze had kunnen houden. Zijn laatste foto daarin was er een met bier, omdat hij in de pauze een rondje wilde geven! Henk wordt zaterdag 69 jaar jong en wilde dit feestje met zijn fotovrienden en -vriendinnen vieren! Henk bedankt, gefeliciteerd en een fijne dag toegewenst! Volgens mij was het de aller … allereerste keer, dat alle leden om één grote statafel konden zitten of staan! Dat was bijzonder gemoedelijk, knus, gezellig, intiem zelfs en ook nog informatief!

Na de pauze liet Kees Olierook zijn foto’s zien; wél zestien in totaal! Een kunstwerk vlinder van oud ijzer en auto onderdelen, zoals een 3-cylinder motorblok en roestige schijfremmen, maar die schijnen dan nóg beter te remmen! Al met al een mooi symmetrisch geheel! Een prachtige macro opname van het hart van een paardenbloem, waarvan de pluimen watjes waren geworden. Een opening in een kunstwerk fungeerde als een interessant doorkijkje naar een paard en 2 ruiters. Een roestige foto met alleen maar vreemde woorden of tekens deed menige hersenpan in de zaal kraken! Was dit een fantasietaal, of waren het Griekse letters of woorden? Een ‘bijdehandje’ in de zaal wist het wel:
‘Weet je wat hier staat? Nou … wie dit leest is gek!’

Ook de inmiddels bekende volkswagen had Kees in zijn reportage opgenomen; maar nu in verticale stand. Teveel foto’s om op te noemen; het trappenhuis in het bijenhotel, een stukje marmer met een geel oog en een detail van de eerder genoemde wokkel met vogelstront. Hoe heeft men destijds dat oer dikke staal zo keurig kunnen buigen? Of waren het mislukte pogingen bij de productie van bijvoorbeeld de patrijspoorten van een schip? Al met al een mooie serie!

Presentatie eigen werk:
Hierna mocht Henk Meijer echt beginnen met zijn presentatie eigen werk.

‘De beste camera die er is, is die, die je bij je hebt’!
Hij bedoelde hiermee zijn I-phone-14, die maar liefst 3 lenzen heeft; t.w. een standaard lens, een groothoeklens en een telelens. Over die laatste was (en is) Henk niet zo tevreden. Desondanks liet hij zijn clubgenoten genieten van een wervelende show van prachtige foto’s vanuit zijn broekzak, zijn telefoon dus.
Henk nam ons mee naar de Alcarve en via de Kennemer Duinen naar Helmond. Onderweg kwamen we ook nog langs Schipluiden met de molen van Korpershoek, het prachtige gemaal in Cruquius, Heeswijk Dinther, Spaarnwoude, etc. Kortom een gratis ‘wereldreis‘ door Europa! Mooi hoor Henk en dat allemaal met een ‘mobieltje’!
Reactie van Henk: ‘Je probeert wel eens wat hé!’

Eric had nog 2 presentaties meegenomen en Marcel ook nog een. Maar intussen was het al 10 uur geweest en nog maar tijd voor één voorstelling. Eric mocht zijn presentatie houden met het kleinst aantal foto’s; om precies te zijn: 37 foto’s.
Eric was eerder dit jaar in Costa Rica (Midden Amerika) geweest en had daar in de rimboe bijzonder mooie foto’s gemaakt, die hij graag met zijn clubgenoten wilde delen!
Prachtige dieren kwamen langs, zoals; een luiaard (zonder p) hangend aan een boom, een doodskop aapje, een turquoise vogel, een kolibrie, een toekan en parende kikkers. Maar nee, dat koppeltje was geen parend stelletje, maar ‘pa-lief’ liftte alleen maar mee met ‘ma-kikker’, die onderweg was om haar eitjes af te zetten! Maar ook insecten, krokodillen, kaaimannen en ook slangen, die zo giftig waren ‘als de neten’! Volgens Eric is het daar gewoon prijsschieten wat betreft het maken van fraaie, bijzondere foto’s! Zijn presentatie gaf ons een fraai inkijkje in de wondere dierenwereld in Costa Rica.
Henk en Eric, bedankt.
Toen was het al weer 22:30 uur en dus tijd voor de derde helft!

Teun