Clubverslag van donderdag 4 mei 2023
Dubbelbeeld en/of herhalingen
4 mei is elk jaar weer een gedenkwaardige dag en dit jaar viel een van onze clubavonden op deze datum! Onze clubavond kon gelukkig gewoon doorgaan, want even voor 20:00 uur werden we allemaal door Marion naar de foyer gedirigeerd, om aldaar naar de TV te kijken. We zagen de beelden van de kranslegging op de Dam in Amsterdam door Willem Alexander, gevolgd door 2 minuten stilte. Ook de bridgers werden gesommeerd om hun kaarten op tafel te leggen! Een serene rust daalde over ons – én de bridgers – neer. Na die 2 minuten herstelde het geroezemoes zich direct en gingen wij ‘WAFV-ers’ naar ons eigen ‘stekkie’.
Er waren door 14 inzenders 42 foto’s ingestuurd; 1 persoon had echter 2 foto’s ingeleverd en één iemand zelfs 4! Tja, het valt ook niet mee om op onze leeftijd nog goed te ‘hoofdrekenen!’
Velen waren afwezig door de meivakantie, ziektes of anderszins, zodat we ‘slechts’ met 15 mensen aanwezig waren!
Tja, dubbelbeeld en/of herhalingen. Eigenlijk geen moeilijk thema, want eigenlijk is bijna alles een herhaling! Zet maar eens twee katten naast elkaar, dan is dat toch al een herhaling? Voorts konden we ons ook nog uitleven met het fenomeen ‘dubbel’. Nee geen dubbele opnamen hetgeen wil zeggen, tweemaal dezelfde foto, maar daar tussenin je camera omdraaien. Beide opnamen moeten dan wél op dezelfde foto uit de camera rollen! Maar, dat was dus NIET toegestaan! Maar dubbel komt echt heel vaak voor, zoals: weerspiegelingen in water, in glazen (winkel)puien, etc.
Jan Dekker (jawel, de man van onze versnaperingen) was woensdag geopereerd en was vandaag – zij het zonder galblaas – weer thuisgekomen. Hij bracht zijn hartelijke groet aan onze vereniging over. Jan moet elke donderdagavond ‘werken’, anders zou hij misschien wel een lidmaatschap bij de WAFV aanvragen!?
Een jaar geleden kwam Anita Herbert naar onze vereniging mét haar vriendin Yvonne. Anita is toen lid geworden en Yvonne kwam vanavond weer eens een keertje kijken om de sfeer te proeven! Misschien smaakte het nu wél zo goed en heeft ze meer tijd, om deel uit gaan maken van ons ‘fotografen-clubje’!
Marion zou deze avond leiden en wilde eens iets anders gaan doen.
Zo liet zij per persoon zijn of haar eerste foto zien en konden we om beurten er iets ‘van vinden’. Een extra vraag was, of we na de 1e foto al konden weten, van wie die foto was. Maar hierna kwam ook nog foto 2 en foto 3 en konden we weer een poging wagen!
Anneke
De eerste in de rij was Anneke en zij liet mooie plaatjes zien van een kasteel, een herhaling van kaarsjes én van de parkeergarage in Zutphen, als een bijzonder beeld met veel gekleurde houten latten of planken. De kaarsjes had zij middels een ‘doorzichtige’ spiegel gefotografeerd.
Teun
Teun was in een arbeiderswijkje in Delft geweest, waar veel werknemers van de Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek wonen of hebben gewoond. Alle huizen zien er hetzelfde uit en allemaal hebben ze ‘knalgele’ raamkozijnen. Een schouwspel om naar die vele tientallen huizen te kijken met veel groen erom heen. Desondanks kreeg Teun commentaar, omdat bij het ene huis het dakraam open stond en bij de andere woning niet, of de zonwering was bij de ene woning iets verder open dan bij een andere woning! Velen wilden al rap het spelletje ‘Zoek de 10 verschillen’ gaan spelen! Nou ja! Terecht was de opmerking, dat de stam van een mooie bloeiende boom nét niet de regenpijp erachter camoufleerde!
Door de andere foto’s – een rij bomen mét weerspiegeling in De Lier en een lange gevel van een kas – verraadden dat het foto’s van Teun waren.
Henk van Uffelen
Henk uit de ‘Hoek’ liet een fraaie foto zien van een grot op Lanzarote. Een prachtige weerspiegeling in het water, dat honderden meters diep leek, maar in werkelijkheid maar een paar centimeter! Zijn 2e foto was ook een ‘beauty’, namelijk een kleurrijke tuinderskas tussen Hoek van Holland en ’s-Gravenzande. De dakramen stonden wagenwijd open, waardoor de benaming ‘cabrio-kassen’ werd bedacht. Ger opperde nog wel, dat Henk die foto nóg een keer had moeten maken, maar pas nadat hij een steen in het water vóór de kas had gegooid!
De zo ontstane rimpeling zou echt niet misstaan.
Zijn 3e foto – een weg met veel bomen in de mist – mocht er ook zijn!
Anita Weeber
Anita was tijdens een open dag in de bouwput van de Blankenburgtunnel geweest! Nou, door al die stempels aan herhalingen geen gebrek!
Voorts had ze een geinige foto van een aantal glazen gewichtjes. Niet iedereen begreep die glazen gewichtjes, omdat ze opmerkten, dat ijzer toch veel zwaarder is dan glas!?
Foto 3 was gemaakt in Berg en Terblijt in Zuid-Limburg bij een klein stationnetje, waar veel ijzeren ‘bolders’ stonden. Deze stonden daar, om te voorkomen, dat publiek daar zou gaan parkeren. Maar waar had Anita haar auto eigenlijk gelaten? Of was ze wellicht met de trein daar naar toe gegaan?
Johan
Johan was weer lekker aan het ‘freubelen’ geweest. Twee koppen – is een herhaling – vormden een mooie plaat, die er lekker strak uitzag. Hij had hiervoor wél de ‘trukendoos’ moeten openen! Maar … foto nummer 2 mocht er zéker zijn; 3 mooie danseressen op een rij, terwijl de buitenste 2 gespiegeld waren. Als ‘toetje’ had Johan nog wat rook toegevoegd!
We kennen allemaal het Droste-effect, toch? Johan had als 3e inzending een foto van een schilderij gemaakt. Dat schilderij had hij vervolgens wat verkleind en in het eerste (grootste) schilderij geplaatst. Etc. etc. etc.
Ger
De eerste foto van Ger stond nog niet volledig op het projectiescherm, of bijna iedereen wist al, dat het een ‘echte Ger’ was! Bovendien zei Ger niets en dat zegt genoeg!
Het was een fraaie zwart/wit foto van het IJspaleis in Den Haag, met een trap, waar een ‘oudere dame’ vanaf daalde.
Zijn volgende foto was een ‘avondfoto’ van het Operamuseum in Valencia. Hierbij had hij géén statief gebruikt, maar hij verklapte wel, dat hij zijn camera wel wat had ondersteund op een paaltje of iets dergelijks.
Als laatste liet Ger een foto zien van 2 vliegende vogels, die veel gelijkenis vertoonden met 2 straaljagers!
Het was de aanwezigen opgevallen, dat een ‘rood puntje’ op het projectiescherm de foto’s hinderlijk ontsierden. Het zat blijkbaar niet op de bewuste foto’s en ook niet op de lens van de beamer en ook niet op het scherm! Marion dacht dat het haar fout was en dat dat plekje bij het maken van de power-point-presentatie per ongeluk was meegekomen. Marion ging – als een echte politica – diep door het stof en verontschuldigde zich meerdere malen. Maar daarna probeerde ze nog om e.e.a. met de ‘mantel der liefde’ te bedekken en vroeg om het maar niet verder te vertellen! Maar ja, als de schrijver van dit epistel iets heeft gehoord, komt het zeker naar buiten!
In de pauze werd naarstig geoefend met het fotograferen van de uitgeblazen ‘bellenblazen’ voor onze jaaropdracht van volgende week!
Maar plotseling kwam Marion zélf achter de oorzaak van dat irritante, rode vlekje! Het was namelijk niet meer en niet minder dan de cursor van de muis van de laptop!
Welnu beste mensen; ‘In één muisklik’ was het storende puntje naar de zijkant van het scherm verbannen! Dus, eind goed, al goed!
Marion
Een prachtig mooi zwart/wit beeld van een paleisje in Alhambra met een weerspiegeling, die nog scherper was dan het origineel. Jammer was wél, dat het irritante vlekje nu weg was en toch nog rechtsonder op het projectiescherm terecht was gekomen!
Haar 2e foto – met HEEL veel vogels miste wat scherpte! Maar toen Henk U aan de projector had gedraaid, werden die meeuwen ineens bijzonder scherp!
De derde foto van Marion was bizar en fascinerend tegelijkertijd! Een fraaie kikker met een even zo fraaie weerspiegeling en gewoon op de plaat gezet in haar eigen vijver!
Helaas vertelde Marion, dat ze geen kikkerdril in haar vijver heeft en dat haar ‘kikkerpopulatie’ wel eens uit zou kunnen sterven! Maar … Henk van Uffelen bood uitkomst! Jawel, hij heeft wel een paar honderd kikkervisjes en kikkerdril en wilde Marion daarmee wel tegemoet komen. Zie hier, een ware, legale handel in kikkertjes was geboren op onze Fotoclub! Mooi toch?!?
Anita Herbert
Anita kwam met een plaatje met 7 kanonnen op Malta; nou als dat geen herhaling is!
Voorts een drietal paarse bloemen, die naar de welluidende naam Zenegroen luisteren.
Tja, waarom dan geen Zenepaars? Geen idee! Alleen de middelste blom stond er scherp op!
Haar laatste foto was een grapje; 3 voetballers, waarbij 2 van de ene partij was en één van de tegenpartij; maar dat kon je eigenlijk alleen maar aan de kousen zien!
Erik
In verband met de Dodenherdenking had Erik heel veel kruizen op de Amerikaanse begraafplaats in Normandië op de foto gezet. Een boeket bloemen verstoorde e.e.a, omdat het plastic er nog omheen zat! Zijn tweede foto was gemaakt in Andalusië in Spanje in de plaats Michas en toonde ons maar liefst 8 blauwe bloempotten op een witte gevel!
En zijn derde foto dan? Jammer dan, Erik had zich verteld en kwam niet verder dan 2 foto’s!
Henk Meyer
Henk is nog steeds met zijn camper op vakantie en maakt een rondrit door o.a. Spanje.
Foto 1 bevatte 2 grote, mooie en kleurrijke grotten met een fraai doorkijkje en Henk had deze ergens in Spanje vereeuwigd. Een beetje overbelicht, maar ja een ‘doka’ heeft Henk natuurlijk niet in zijn camper!
Zijn 2e foto mocht er ook zijn; de pilaren van een Kathedraal in Cordoba, die IN de grootste Moskee is gebouwd. Voorts een binnen gevel van een gaanderij in een gebouw in Cordoba. Hier kon nog wel wat aan ‘gesleuteld’ worden, maar ja, vanuit een camper?
Het tellen in het Spaans is nog niet het sterkste punt van Henk, want hij leverde VIER foto’s in!! Zijn 4e was aan de Golf van Biskaje; twee solitaire bomen, waarvan de kleuren niet helemaal klopten.
Marcel
Kun je van een oerlelijk ding een fraaie foto maken? Bijvoorbeeld van een vies, goor, zwart en plastic waterbassin? Natuurlijk kan dat en Marcel doet dat dan ook! Nog even kantelen en zie daar … een mooie plaat! Gewoon een bassin aan de ‘Van Rijckevorssellaan’ in ’s-Gravenzande!
Zijn 2e foto was een zwart/wit foto van prikkeldraad, genomen in het water van een overstroomd weiland. De weerspiegeling was dan ook heel mooi! Uit de zaal kwam natuurlijk de vraag: ‘Maar je mag toch nooit wat wit aan de zijkant laten zitten?’ Dat klopt wel, maar veel wit – zeker in een zwart/wit foto – moet je natuurlijk wél laten zitten!
Kees Olierook
Een foto van het Gevers Deynootplein in Scheveningen bevatte veel weerspiegelingen in het glas van de gebouwen er omheen. Op de voorgrond een portret van Marianne Weber, uiteraard niet te verwarren met ‘onze’ Anita Weeber! Het blijken niet eens zusjes van elkaar te zijn!
Voorts geen weerspiegelingen van de lampen in een Chinees restaurant – zoals velen dachten – maar wel van een vitrine in een tempel in Shanghai.
Voorts had Kees – juist op deze vierde mei – de Canadese begraafplaats in Margraten ingeleverd.
Ron
Ron was in de Achterhoek geweest en was terecht gefascineerd geraakt door een wal met een mooie rietkraag met een fraaie weerspiegeling. Een mooi verdwijnpunt maakte de foto echt af!
Voorts was hij in de buurt van Boskoop geweest en dacht ineens: ‘Oh ja, ik moest nog een opdracht doen!’. Hier zag hij een hooiberg en een mooie slootkant met mooie knotwilgen.
Wim Alsemgeest
Dat was wel even schrikken zeg, toen Wim zijn verhaal met ons deelde!
Hij had namelijk in Maassluis – bij de overweg van de Metro bij de Vlaardingse Dijk – een aanstormende Metrotrein gefotografeerd! Vlak bij de rails had hij zijn camera op een statief neergezet en wachtte rustig af, totdat er een Metro aan zou komen scheuren. Op het aller-, ja allerlaatste moment – maakte hij zijn foto en trok in één beweging zijn toestel mét statief bij de rails vandaan! Bijzonder gevaarlijk natuurlijk en de machinist was dan ook terecht zéér boos en balde zijn vuisten naar ons ‘Wimpie’! Gelukkig schrokken wij niet, omdat hij zijn verhaal zelf aan ons kon vertellen! Een volwassen kerel- net gepensioneerd – en nog steeds behept met zulk ‘puberaal gedrag’!? Dat kan toch eigenlijk niet Wim???
In de ‘Oude Haven’ in Vlaardingen zag hij een herhaling van 3 kabelhaspels en 2 halve haspels links en rechts.
Zijn derde foto was een mooie plaat van 2 grote witte bollen, met daarachter een aantal tanks! Genomen met een 300mm lens, want het tafereeltje stond aan de andere kant van ’t water. Het geheel stond allemaal keurig recht en dat triggerde een medeclubgenoot tot het maken van de opmerking: ‘Zeg Wim, zie je wel, je kan het wel’!
Al om 22:00 uur waren alle 42 foto’s gepasseerd en kon de derde helft al vroeg beginnen!
Details daarvan zijn mij niet bekend, want ondergetekende was direct om 22:00 uur vertrokken i.v.m. andere verplichtingen.
Teun
