Clubverslag van donderdag 28 maart 2019
Marcel opent kort na achten de avond met de mededeling dat we een erg vol programma hebben. Het is maar de vraag of er tijd is voor discussie. Gelukkig blijkt dat achteraf mee te vallen, er is wel wat tijd om opmerkingen te maken. Verder meldt hij dat tot zijn verrassing twee leden die geen deel uitmaken van de AV-groep, toch een productie hebben aangeleverd. Zowel Cock als Wim L hebben de moeite genomen om met PowerPoint en Moviemaker een presentatie te maken.
We hebben 27 aanwezigen in de zaal. Dat betekent een hoge bezettingsgraad. Welke vereniging heeft tijdens een clubavond een opkomst van 82%?
Marcel heeft het volledige programma in een PowerPointpresentatie gevangen en als eerste herhalen we nog eens de Vreemde Vogels van Arthur die we tijdens de jaarvergadering op 31 januari ook al konden bekijken. Aan de reacties te horen werd deze herhaling hogelijk gewaardeerd.
Cock heeft een serie gemaakt over Aalscholvers. Een leuke serie die het leven van Aalscholvers goed in beeld brengt. Het wordt muzikaal ondersteunt door een liedje over deze vogels. Het geheel past helemaal bij Cock.
Wim L heeft een vakantiebeleving gemaakt, die uit meerdere onderdelen bestond. We zagen beelden uit Normandië, zandsculpturen uit Den Haag, het varend corso in het Westland en koolmezen (met vliegangst?) Het was Wim’s eerste poging iets dergelijks te maken en is goed ontvangen. Er is wel een korte discussie over de kwaliteit van de videobeelden, maar dat is een technische kwestie.
Dan vervolgt Marcel met voorstellen van AV-groep Westland. Hij geeft ook een korte uitleg over wat een audiovisual inhoudt en noemt de veelzijdigheid die nodig is om een audiovisual te maken. De auteur is natuurlijk in de eerste plaats fotograaf, maar dan begint het pas. Hij1 is ook regisseur, tekstschrijver, maakt de keuze voor de muziek, etc. Hij vervult dus vele rollen en dat maakt het niet gemakkelijk.
Ger vervolgt met een serie, getiteld De Boerderij. Bijzonder is dat de achtergrondmuziek bestaat uit een song, iets dat niet zo gebruikelijk is. In de regel wordt instrumentale muziek gebruikt, maar Ger wijkt daar bewust van af met Our House van Crosby, Stills, Nash & Young. Hij wordt met deze muziekkeuze gecomplimenteerd. Het is een subtiele en vooral fraaie serie geworden, die gekenmerkt is doordat de beelden op een bijzondere manier zijn gevignetteerd.
De dan volgende serie is van Marcel, getiteld Ver weg, dichtbij. Hij laat zien dat als een safari naar een ver (en duur) land niet tot de mogelijkheden behoort, het ook mogelijk is in een dierentuin een safari te houden. De indringende dierenportretten laten dat duidelijk zien. Aan de beelden is niet te zien dat ze in een diertuin zijn opgenomen. Geen spoor van hekken of tralies!
Kees O is naar Dordrecht getogen op het moment dat daar een internationale stoomdag gehouden werd. Vele eigenaren van stoommachines waren daar aanwezig en Kees heeft er een leuke reportage van gemaakt, met hier en daar bewegende beelden. Beelden die voortreffelijk van kwaliteit waren, met mooie verzadigde kleuren. Het geheel werd ondersteund door precies de juiste muziek, uit de jaren 20 van de vorige eeuw.
Dan is de beurt aan Henk U met de serie Saas Fee. Saas-Fee is een badplaats in de Zwitserse Alpen vlakbij de Italiaanse grens. Alle foto’s zijn op één (regenachtige) dag gemaakt en geven een heel aardige impressie van dit Zwitserse dorpje.
Na de pauze vervolgt Marcel de avond met de mededeling dat de club een nieuwe Spider gekocht heeft. De oude werkt niet op Windows 10. Deze nieuwe, waarmee een beeldscherm op kleur kan worden gekalibreerd, kan door clubleden geleend worden. Deze moet daartoe bij Marcel worden afgehaald en na twee dagen weer worden ingeleverd. Als we het uitlenen alleen op clubavonden doen wordt de wachttijd te lang, omdat daar steeds twee weken tussen zit.
De volgende serie is weer van Ger. Deze brengt Hotel New York (in Budapest) in beeld. Ook hier zijn alle beelden bewerkt. Ditmaal met een filter uit de NIKcollectie; Dark Contrast. Hoewel we voornamelijk plafonds hebben gezien is het toch een indrukwekkende serie geworden, begeleid door goed bijpassende muziek.
Marcel vervolgt de avond met zijn serie Bloemensfeer. De serie, die louter bloemen in beeld brengt, kenmerkt zich door zeer fraaie fotografie en uiterst geraffineerde overgangen. Op de vraag hoe hij de fraaie gekleurde achtergronden verkrijgt zegt hij dat de juiste keuze van het diafragma hier het antwoord is. Een geringe scherptediepte maakt dat de achtergronden rustig blijven en de beelden een welhaast dromerige aanblik hebben.
Anneke verraste ons met de Serie Ole Paus. Deze serie is in Noorwegen gemaakt en laat prachtige beelden zien bij een song waarvan de tekst in het Nederland is ‘ondertiteld’. Ole Paus is een Noorse troubadour in de Zweeds-Noorse ballade-traditie, een auteur, een dichter en een acteur. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de populairste singer-songwriters van Noorwegen. Anneke heeft kans gezien om een van zijn songs treffend in beeld te brengen.
De volgende serie is van Arthur. Vlak bij zijn vakantieonderkomen in Zeeland is het dorpje Sirjansland. Arthur verkent de omgeving en laat daar beelden van zien op muziek van Antonio Vivaldi (uit zijn serie de vier jaargetijden is ‘De Lente’ gebruikt)
Ger heeft in Cordoba, Spanje de Mezquita kathedraal gefotografeerd. De Mezquita is een uniek architectonisch monument op de plaats waar ooit de Visigotische kerk Vincentius van Zaragoza stond, die op de fundamenten van een Romeinse tempel was gebouwd. Na de verovering van Córdoba in 711 door de Moren[1] werd vanaf de achtste eeuw een moskee gebouwd. Nadat de Moren in de achtste eeuw de gebieden rond Córdoba veroverden, werd de helft van de Visigotische Sint-Vincentiuskerk – onder dreiging van onteigening – verkocht aan de aanwezige moslims. Toen die helft te klein bleek voor de groeiende islamitische bevolking, kochten de moslims ook de andere helft van de kerk, zodat de katholieke gemeenschap genoodzaakt werd de kerk op te geven (Wikipedia). De kathedraal kenmerkt zich door twee verschillende bouwstijlen. Ger heeft er een imposante serie over gemaakt.
De serie Over duintop en branding van Marcel verrast ons door buitengewone beweging in de beelden, met hier en daar een bliksemflits (met dondergeluiden). Ook hier zien we fantastische fotografie van in wezen heel eenvoudige beelden. De beweging in sommige foto’s is verkregen met een computerprogramma, getiteld Photomirage. Hiermee is het mogelijk om stilstaande beelden te ‘animeren’ waardoor beweging gesuggereerd wordt. Deze beweging komen zeer realistisch over.
Kees O trakteert ons op een serie die gemaakt is op het Binnenhof. Met name de Ridderzaal is gebruikt als decor voor een lichtshow. Het is Kees goed gelukt om de zeer kleurrijke beelden spatsynchroon samen te voegen met spetterende muziek.
Henk U neemt ons mee naar IJsland. Dat wil zeggen, hij heeft een cruise gemaakt, waarbij de boot ’s-Nachts van haven naar haven vaart, zodat de opvarenden overdag kunnen passagieren. We zien mooie beelden op muziek van Samaris. Samaris is een elektronische muziekgroep uit IJsland die in januari 2011 werd opgericht en bestaat uit Áslaug Rún Magnúsdóttir, Þórður Kári Steinþórsson en Jófríður Ákadóttir (Wikipedia). Persoonlijk vond ik de serie iets te lang.
Ger is in het plaatsje Mogarraz in West Spanje geweest. De in 1962 in Mogarraz geboren schilder Florencio Maíllo Cascón kreeg in het jaar 2008 van de autoriteiten in Salamanca de bijzondere opdracht tot het naschilderen van 388 pasfoto´s van de inwoners die in 1967 in dat dorp woonden. In de jaren zestig verplichtte Franco de Spaanse bevolking om een identiteitsbewijs bij zich te dragen en voor het eerst moest iedere burger, groot of klein, een pasfoto laten maken die op het vereiste document geplakt wordt. Het zijn precies die foto´s die Florencio 45 jaar later gaat naschilderen. De schilderijen worden bevestigd op de gevels van de woningen en geven er een bijzonder aanblik op. Ger heeft dat op zijn eigen fotogenieke wijze in beeld gebracht en er een fraaie serie mee samengesteld.
Tenslotte besluiten we de avond met een serie van Marcel: Ode aan de ontwerpers. Het is een reeks van zeer moderne architectuur-opnamen op bijpassende muziek. Marcel heeft kans gezien om op zijn eigen wijze de architectuurfoto’s te maken, vaak vanuit bijzondere gezichtspunten. Een plezier om naar te kijken.
Arthur Palache
