W A F V

Clubverslag van donderdag 4 juli 2019

Marcel opent de avond met de mededeling dat de evaluatie van de werkochtend in het Staelduinse bos (4 mei) en de evaluatie van ons Clubuitje (1 juni) beide tijdens de openingsavond na de zomervakantie, dus op 29 augustus zullen plaatsvinden.

Vervolgens wijst Arthur op het bijzondere toeval dat twee mensen vrijwel dezelfde foto gemaakt hebben en dat die foto’s, eveneens door een bijzonder toeval direct na elkaar vertoond zullen worden. Het gaat om de nummers 47 en 48, die later van respectievelijk Teun en Cock blijken te zijn.

Dan is het woord aan Marion, die ons verder door de avond zal leiden.

Ze doet dat op voortreffelijke wijze en geeft gaandeweg nog allerlei tips en aanwijzingen.

Een lange sluitertijd kan, zeker bij bewegende onderdelen in de foto leiden tot onscherpte van die bewegende delen. Iets dat de charme van de foto verhoogt. De niet bewegende delen blijven dan wel scherp.

Vaak is het nodig om het licht wat te dempen, omdat anders de sluitertijd te kort wordt. Vandaar dat zij zelf een filterhouder gebruikt waar meerdere filters in passen. Zo gebruikt ze vaak een polarisatiefilter, een gradueel filter om de lucht wat minder scherp te maken en tot slot een of meer grijsfilter(s) om de overall belichting langer te krijgen. Ze beschrijft ook hoe ze dat toepast: eerst scherpstellen en uitkaderen, dan de scherpstelling op manueel zetten om te voorkomen dat de instelling verandert. Dan gaat bij haar in één keer het hele filterpakket erop. Er is dan door de zoeker niets meer te zien, daar is het licht ontoereikend voor.

Een statief is voor dit soort opnamen onmisbaar en Marion geeft nog de tip om, als het statief op zand of zelfs deels in het water staat, onder de statiefpoten een (oude) CD te plaatsen om wegzakken te voorkomen. Tijdens de opname moet de camera immers onwrikbaar stil blijven staan.

Wat in onze wedstrijden niet is toegestaan, maar wel een fraai resultaat geeft, is om twee opnamen te combineren. De eerste is gewoon een opname met korte sluitertijd, de tweede een met filters en lange sluitertijd. In een fotobewerkingsprogramma worden delen van beide foto’s tot één geheel samengevoegd.

Na de pauze geeft Marion naar aanleiding van de sterrenfoto van Cock nog de tip om eens te kijken naar het programma Star Trails, waarmee dit soort sterrenstreep-foto’s min of meer eenvoudig te maken is.
Tijdens het bespreken was er hier en daar weer de nodige hilariteit. Bijvoorbeeld toen Kees Olierook de opmerking maakte dat twee van zijn foto’s weliswaar korter dan een seconde sluitertijd hadden, maar dat dit ruim werd gecompenseerd door de derde opname. “Gemiddeld is het twee seconden, dus prima”, zo stelde hij.
Wim gaf aan van deze foto van Johan ‘helemaal blij’ te worden. Hij zei letterlijk: “Ik weet niet waar ik naar kijk of hoe dit gemaakt is, maar ik word er ontzettend blij van.”
Marion wenst ons na de bespreking van de laatste foto een heel prettige vakantie en ontvangt voor haar deskundige begeleiding een stevig applaus.

De volgende avond is op 29 augustus.

Arthur

Clubverslag van donderdag 6 juni 2019

We zijn deze avond met 21 leden aanwezig. Dat is iets meer dan de 17 leden van de vorige avond, maar het is nog steeds erg weinig. Zijn we clubavond-moe of is het de voetbalwedstrijd die vanavond gespeeld wordt? Het antwoord zal wel duister blijven. Het kan deze keer niet aan de kwaliteit van het fotowerk liggen, want die is erg hoog.

Marcel opent de avond met een paar mededelingen:   Er zijn in totaal 34 foto’s ingeleverd door 17 wedstrijddeelnemers.   We hebben 21 aanwezigen in de zaal.   Van een paar leden weten we dat ze op vakantie zijn. Van 12 t/m 16 juni wordt er elke dag, direct na middernacht, een woord gemaild naar de leden. Binnen 24 uur maak je een foto van iets of iemand, welke (volgens jou) betrekking heeft op het woord. Op 17 juni stuurt iedereen zijn/haar serie door naar Marcel. Marcel maakt hier een presentatie van.  20 juni, de volgende clubavond, presenteert Marcel deze foto’s. Zie ook de laatste Vooruitblik, die Anneke onlangs verstuurde.

En dan begint de processie, het rondlopen om cijfers toe te kennen
Dat is een bij dit soort wedstrijden steeds weerkerend ritueel. We lopen achter elkaar aan, lopen elkaar in de weg, blijven staan en bespreken soms al met de buurman wat we ervan vinden. Sommigen lopen ook in een omgekeerde volgorde, waardoor kleine aanvaringen ontstaan. Maar uiteindelijk heeft iedereen het briefje ingevuld en kan de bespreking beginnen.

Marcel geeft nog aan dat hij zijn computerscherm heeft gekalibreerd en dat hij erg enthousiast is over het resultaat. Het is voor Anneke aanleiding om de spider over te nemen en ook haar computer een kalibratie-beurt te geven. “Wellicht dat aankoop van een nieuwe nog even uitgesteld kan worden”, zo verwoord ze haar motivatie.

En dan begint de bespreking, onder leiding van Anneke. Aanwezigen kunnen, zoals gebruikelijk, ieder een foto bespreken. Soms leidt dat tot ietwat vreemde opmerkingen, zoals die van Johan. Hij zei over de foto van Ger (trappenhuis in Hotel New York in Wenen) dat deze foto “best wel aardig” was, maar bij doorvragen bleek dat hij eigenlijk bedoelde dat het een ‘fantastische plaat’ was.

Cock bleek goed opgelet te hebben bij de cursus Photoshop van Marion, want hij heeft het geleerde meteen in praktijk gebracht en vignettering toegepast die de aandacht van de foto naar het centrum verlegt.

We zijn in de meeste gevallen heel voorzichtig met kritiek. Als de opmerking is dat de foto ‘niet geheel scherp is’, wordt vaak bedoeld dat deze onaanvaardbaar onscherp is. We blijven dus vriendelijk ten opzichte van elkaar!

De Lisdodde van Anita krijgt de opmerking dat deze geschikt is voor een rouwkaart, het symboliseert op een mooie wijze de vergankelijkheid van het leven.

De in pasteltinten weergegeven trap-foto van Marcel oogst heel veel waardering, vooral ook omdat deze in een prachtig bijpassend passe-partout is gepresenteerd.

Een heel leuke foto is die van Henk Meijer. Hij heeft zijn voltallige familie, 52 personen, in een collage weergegeven. We realiseren ons dat dit heel veel werk geweest is (meer dan 100 uur) maar het resultaat meg gezien worden.

Bij de libelle van Magda verzuchtte Marcel dat deze foto in de categorie ‘Had ik deze maar gemaakt’ thuishoort. De scherpte ligt goed en de achtergrond leidt niet af. Beter kun je het niet wensen.

Het Winterkoninkje van Cock krijgt algemene waardering en Marcel vertelt het verhaal hoe het Winterkoninkje aan zijn naam is gekomen. Dat valt ook te lezen in het boek Natuurverhalen van Els Baars: Op een dag kwamen alle vogels bij elkaar, want net als de dieren in het bos wilden zij ook een koning. Wie het hoogste kon vliegen zou de koning van de vogels zijn, zo werd besloten. De jury werd gevormd door laagvliegers als korhoen, kwartel en meerkoet. Weldra vlogen alle vogels hoog in de lucht, tot alleen de adelaar overbleef. Op het moment dat die naar beneden wilde gaan om zijn titel op te eisen, vloog opeens een klein bruin vogeltje vanuit de veren van de adelaar naar boven. Hij vloog nog 10 meter hoger en met zijn harde stem jubelde hij “ik ben de koning”. Terug op de grond viel alleen hoon het kleine vogeltje ten deel. De adelaar echter was vol bewondering en sprak: het is wel niet helemaal eerlijk gegaan, maar de moed van dit vogeltje moet beloond worden. Ik stel voor dat ik in de zomerkoning ben en dat dit vogeltje voortaan de winterkoning is.

En zo leer je er steeds iets bij, was ook de conclusie van Henk Meijer aan het eind van deze niet zo drukbezochte, maar wel heel interessante avond.

Arthur Palache

Clubverslag van donderdag 23 mei 2019

Marcel opent even na achten de avond en merkt op dat we met wellichte het kleinste aantal mensen ooit zijn. En inderdaad, ik tel slechts 17 aanwezigen. Dat is voor WAFV-doen erg weinig, maar laten we het erop houden dat de ‘harde kern’ aanwezig is.

We houden vanavond ‘presentatie eigen werk’, omdat het oorspronkelijke thema van deze avond (Spreker of uitwisseling met een andere fotoclub) niet gelukt is. Op zich geen probleem, tijdens de vorige avond ‘presentatie eigen werk’ is een aantal mensen niet aan de orde gekomen en die krijgen nu voorrang.

Daarnaast is er ook werk om de foto’s uit te kiezen die we voor de Westlandtrofee gaan gebruiken. Hoewel die avond nog ver weg is (woensdag 13 november in Maasland) is het wel zaak om onze spullen op tijd gereed te hebben. Vandaar de oproep van Marcel om vandaag je beste foto van de afgelopen drie jaar mee te nemen.

Er waren al foto-houdertjes opgesteld en er waren voor deze gelegenheid beoordelingskaartjes gemaakt. Gisteravond bleek dat allemaal niet nodig te zijn. Er zijn voor de Westlandtrofee 12 foto’s nodig en die waren er precies. Er hoefde dus niets beoordeeld te worden, geen stemmen geteld te worden en geen uitslag afwachten. Alle ingeleverde foto’s doen mee, niemand teleurgesteld. Of we daarmee de kwaliteit halen die we van oudsher gewend zijn is nog maar de vraag. De tijd zal het leren.

Dat volgt het presenteren van het eigen werk. Marcel schreef daarover in zijn aankondigingsbrief:

Beste clubleden, Om enige structuur te behouden bij de eerstvolgende clubavond, is het raadzaam om nu alvast aan te geven of je fotowerk wilt laten zien.

Johan heeft zich al aangemeld. Bij de vorige keer bleven er presentaties liggen. Daar zat o.a. Wim A. bij, die heeft zich ook gemeld. Wie waren dat nog meer? Zij komen nu zeker aan de beurt.

Verder is er nog ruimte genoeg, dus laat maar horen! Vol=vol, met 8 à 9 presentaties zit de avond wel gevuld. Nog even de spelregels;

Selecteer van een eigen beleving (vakantie, project, uitje, privé-thema) een serie van maximaal 35 foto’s. Je krijgt hiervoor 15 minuten. Probeer enige samenhang in je presentatie te leggen en ondersteun dit met een mooi verhaal. We kijken er nu al naar uit!

Jammer is dat twee leden zich wel aangemeld hadden als presentator, maar door omstandigheden toch op het laatste moment verhinderd waren. Het baarde Marcel wat zorgen over de vulling van de avond, maar dat is alleszins meegevallen; de avond was met zes presentatie toch goed gevuld.

Arthur bijt het spits af met een serie foto’s, gemaakt in Leeds Castle. Hij toont in een PowerPoint Presentatie een aantal foto’s en vertelt erbij wat de aanleiding voor zijn bezoek aan dat kasteel was. Het valt kennelijk in de smaak, want hij krijgt na afloop een stevig applaus.

Vervolgens presenteert Anneke een geweldige serie foto’s van haar Brahma-kippen. De serie vertoont de geboortecyclus van eieren tot de uitgekomen kuikentjes. De eieren worden met een broedmachine uitgebroed, omdat, zo zegt ze zelf, de kippen zo plomp en onhandig zijn dat ze hun eigen eieren tijdens het broeden zouden breken.

In de laatste foto die eergisteren, op 22 mei gemaakt is, zien we de kuikens als ze 11 dagen oud zijn. Leuke pluizige bolletjes. Het is een erg gave presentatie, waar volgens mij ook een heel leuke audiovisual van te maken is.

Johan presenteert een serie foto’s die tijdens popconcerten zijn gemaakt. Hij laat daarin zien dat hij de kunst van podiumfotografie goed machtig is. Uit eigen ervaring weet ik dat het erg moeilijk is, maar de foto’s van Johan mogen gezien worden. Hij weet, zelfs met volledig tegenlicht, toch zeer aangename foto’s te maken. In sommige gevallen heeft hij gebruik gemaakt van een perskaart, waardoor je als fotograaf wat meer vrijheid hebt en ook wat dichter bij de artiesten kunt komen.

Pauze

Na de pauze neemt Henk van Uffelen ons mee naar de wereld havendagen in Rotterdam. Een evenement, zo zegt hij, dat de moeite van het bezoeken meer dan waard is. Tip: 7, 8 en 9 september 2019 kun je er weer heen. De foto’s geven een prachtige impressie van wat daar gebeurt.

Dat Wim Alsemgeest graag wandelt zal inmiddels bij iedereen bekend zijn. Hij heeft onlangs zijn wandeling ‘Langs de randen van Nederland’ beëindigd. Hij heeft 2250 kilometer gelopen in 85 wandeldagen. En dat is verdeeld over een aantal ‘wandelweken’, verspreid over een enkele jaren. De foto’s die hij laat zien tonen het begin van die tocht, waarin hij van Hoek van Holland naar Den Helder loopt. Hij vertelt ook dat tijdens die tocht de gedachte is ontstaan om heel Nederland rond te lopen. De beelden die hij vertoont roepen hier en daar herkenning op en geven een goede indruk van het gevarieerde landschap wat Nederland rijk is.

Marcel gaat op deze avond als hekkensluiter fungeren. Hij presenteert ook een met PowerPoint gemaakte serie foto’s onder het motto ‘Gecultiveerde landschappen in Nederland’. Rode draad in deze foto’s is dat op iedere foto iets van menselijke invloeden te zien is. Soms is dat een hek, soms een zeer regelmatig geplaatste rij bomen, maar in ieder geval is er iets ‘niet natuurlijks’. De foto’s die hij toont hebben prachtige kleuren, soms ook een fraaie compositie, maar meestal is er sprake van een combinatie van deze twee.

Het is een waardige afsluiting van een leuke avond, die zich daarna voor de extra harde kern, nog een tijdje voortzet met een aantal al dan niet alcoholische versnaperingen.

Arthur