Clubverslag van donderdag 24 februari 2022
Clubverslag van donderdag 24 februari 2022
Er was wéér versoepeld! En morgen (26 februari) wordt er nóg meer – eigenlijk alles – versoepeld! Mooie berichten toch? We mochten met z’n allen bij elkaar komen zonder 1,5 meter, zonder mondkapjes, zonder scherm boven de bar! Ook de bridgers waren er weer in grote getale. Gewoon weer gezellig als vanouds!
Ondanks de regen buiten, druppelden onze fotografen, getooid met grote fotokoffers mét fraaie inhoud, naar binnen! Want ja, het thema ‘Vrij onderwerp mét natuur’ stond op het programma en we mochten derhalve weer onze afdrukken meenemen.
De sfeer zat er al meteen goed in; alle leden – 22 vrienden en vriendinnen in totaal – verzamelden zich, al keuvelend, in een grote kring met de mooiste verhalen. Prachtig toch?
Klokslag 20:00 uur werd Wim Alsemgeest ruw uit zijn geanimeerde gesprek getrokken, om toch maar even mee te helpen, om de houtjes en foto’s op de tafels te krijgen.
In totaal verschenen er 40 foto’s op de tafels, die na het openingswoordje van Marcel beoordeeld konden gaan worden.
Marcel was zeer verheugd, dat er sinds tijden weer foto’s op de tafels stonden, met mooie pass partouts. Hij kondigde de beoordeling aan, die echter niet te lang mocht duren, zodat we voldoende tijd zouden hebben voor de bespreking.
Een hele, gezellige happening altijd, die beoordeling! Er is geen éénrichtingsverkeer ingesteld, dus je kwam wel eens een ‘spookrijder’ tegen, maar dat werd altijd met een ‘sorry’, in een goede harmonie opgelost. Sommigen waagden het al om zich uit te laten over de maker van iets fraai, zoals: ‘Zo, dit is een echte Ger!’. Marcel hield alles strak in de gaten en riep: ‘Bespreken doen we straks’ en ineens heel luid en duidelijk: ‘Nog 5 minuten’!
‘Slavendrijver’ gonsde het in de zaal.
Na de beoordeling werden alle foto’s op stapeltjes van 10 verzameld en werden de houtjes keurig opgeborgen, nadat er door een speels iemand mee ‘geschoten’ werd als een ‘revolver’. Maar op een gezellige vereniging als de onze wordt (beperkt) puberaal gedrag natuurlijk wel getolereerd!
Klokslag 20:30 uur kon de beoordeling beginnen.
Marion mocht de avond leiden en zij deed dat voortreffelijk, als zijnde een echte ‘schooljuf’!
Marion had voor deze gelegenheid een aantal standaard vragen in gedachten genomen, zoals:
Is dit een 10 waard?
Wat vind je van de kleuren?
Wat zou je anders gedaan hebben?
Stel, dat het jouw foto zou zijn, wat zou je er dan nog aan doen? ‘Ja maar, het is mijn foto helemaal niet!’, luidde het antwoord!
Uiteraard gaf Marion ons weer een aantal tips mee:
Probeer het hoofdonderwerp niet in het midden te plaatsen, maar op een snijpunt van ‘derden’
‘Rommel’, vlekjes, e.d. bij de randen, moet je opruimen (selecteren en opvullen!).
Probeer foto’s niet té krap te kaderen.
Gebruik een vignet nooit te sterk en zeker niet om iets in een hoek weg te halen.
Durf te kroppen!
Papier om de foto’s op te plakken is o.a. verkrijgbaar in Monster bij het ‘hobbywinkeltje’ in de Zeestraat. De mevrouw aldaar is wel wat ‘pinnig’, maar pint zelf niet; dus contact betalen.
Voordat we er erg in hadden, was het 21:00 uur en waren er 10 foto’s besproken. Pauze dus!
Onder het genot van iets vloeibaars rolden vele geanimeerde gesprekken over de statafels.
Zo kwamen we er bijvoorbeeld achter, dat we bij de W.A.F.V. niet alleen ‘fototoestelletjes’ hebben, maar zelfs iemand, die de helft is van een ‘fotostelletje’ (zonder toetje dus)!
Dit heeft vele voordelen; samen erop uittrekken is ideaal natuurlijk! Je wordt nooit ‘opgejaagd’, integendeel! Maar ook ’s-avonds samen je foto’s bekijken en beoordelen is natuurlijk bijzonder praktisch én leuk.
Na de pauze moesten nog 30 foto’s besproken worden.
Ger had zich laten inspireren door ‘Naieve Schilders’;
Een vorm van beeldende kunst, meestal schilderkunst, die gekarakteriseerd wordt door een naïeve en soms kinderlijk aandoende manier, waarop het onderwerp wordt uitgebeeld en de technieken worden gebruikt. Dit genre wordt tegenwoordig heel serieus genomen en er zijn zelfs opleidingen in te volgen. Op de foto van Ger was o.a. het ‘spoortunneltje’ bij Hoek van Holland te zien, waar een olifant zich doorheen probeerde te ‘wurmen’, terwijl een GROTE aap op de voorgrond toekeek. Een leuke compositie, maar je voelt, dat er iets niet klopt, maar dat is niet erg.
Johan baarde opzien met zijn prachtige samengestelde foto van een afscheid in een kerk onder toezicht van een ‘engel’. Johan had er echt veel werk van gemaakt en had daar wel 3 avonden aan besteed!
Anneke verraste ons met een foto van een warenhuis in Aken. Je kon er werkelijk alle kanten mee uit en de foto in elke richting neerzetten. Zo kon je er een plafond in zien, een luidspreker, of een enorme diepte.
Een aardige vondst wellicht was dat iemand aan beide zijden van het karton een foto had geplakt! Tja, welke foto telt dan mee in de beoordeling? Of dacht de maker er dubbele punten mee te scoren?
De laatste foto van de avond was een ‘echte Ger’. Een paard en een dame vormden een hechte eenheid, alsof ze met elkaar in gesprek waren. Genomen bij de ranch van Olsthoorn aan Galgenweg in Naaldwijk, toen Ger ‘toevallig’ een keer langs kwam en ‘toevallig’ ook nog zijn camera bij zich had! Nou ja, hoe eenvoudig kan het zijn!
Precies om 22:38 uur sloot Marion – onder groot applaus door en voor iedereen – de avond af.
Al met al een avond met heel veel mooie foto’s van een behoorlijk niveau!
Maar de avond was nog niet om! Velen verzamelden zich rond een groot carré van tafels, om nog even gezellig na te genieten van de mooie en leerzame avond. Uiteraard met een drankje én met nootjes (ook zoutloze) die Karin speciaal voor deze gelegenheid had meegenomen! Waarvoor dank Karin !!!
Teun.
