Clubverslag van donderdag 8 oktober 2020
Dingen die verplicht zijn, zijn meestal niet leuk. Denk bijvoorbeeld aan belasting betalen. Een pure
verplichting, maar helemaal niet leuk om te doen. Dat gold gisteravond onverminderd voor leden van
de WAVF. Bij de ingang was een notitie geplaatst met de mededeling dat het dragen van een
mondkapje in het gebouw verplicht was. Zelf ben ik van mening dat zaken die op een of andere
manier zinvol of nuttig zijn, zelfs als ze verplicht zijn, toch maar gedaan moeten worden. Zo betalen
we onze belasting op tijd. Het is niet alleen nuttig en zinvol, maar je krijgt een boete als je het niet
doet. En dat is nòg minder leuk…
En dus kwamen alle leden met een mondkapje op de zaal in. Gelukkig gold de verplichting alleen
tijdens ‘loopbewegingen’. In de zaal mocht het ding af en dat gaf wel wat opluchting.
De avond, getiteld “Mijn inspiratie”, werd bezocht door 17 personen. Dat is in mijn
beleving een dieptepunt qua aantal bezoekers. Gelukkig zat het de kwaliteit
van de avond niet in de weg, want het was een avond die in ieder geval bij mij
verrassende inzichten opleverde. Tien leden hadden de moeite genomen werk
naar Marcel op te sturen. Hij had er weer een flitsende presentatie van gemaakt. De
deelnemers zelf konden hun werk toelichten en vertellen door wie en op welke wijze ze geïnspireerd waren geworden.
Voor de avond een echte aanvang nam vroeg Ger nog even het woord om aandacht te vragen voor
een door hem samengesteld boek, getiteld ’40 jaar ontmoetingen’. Het is ter inzage en kan zelfs voor
een periode van 14 dagen meegenomen worden om thuis eens rustig door te bladeren.
- Dan is de eerste inzender aan de beurt en dat is toevallig ook Ger. Zijn inspiratie vond hij in
André Kertész, een fotograaf uit Boedapest. Hij werkte uitsluitend in zwart
wit en maakte heel veel kunstzinnig werk. De drie voorbeelden gaven een
goed inzicht in zijn werkwijze en het werk dat Ger daarna liet zien vertoonde
analogie daaraan. Echte ‘Gerretjes’, prachtige foto’s.
2. Teun aan de beurt. Teun is zelf
niet aanwezig, maar zijn werk wel. Hij is geïnspireerd door Ger! Ger heeft een fotoboek
uitgebracht dat de titel ‘Mooi Westland’ draagt. Teun heeft zijn werk ‘Mooi De Lier’ genoemd.
We zien scherpe, goed belichte plaatjes die hier en daar vraagtekens oproepen over de plaats waar ze gemaakt zijn. Een goed verzorgde serie
foto’s.
- Johan heeft als lichtend voorbeeld Peter Kemp. Deze fotograaf is een keer bij ons geweest
met een lezing over verhalende fotografie. Dat heeft bij Johan veel indruk achtergelaten en is aan leiding
geweest om een paar keer een workshop bij Peter Kemp te volgen. Het resultaat is indrukwekkend. Waar
Peter echter een hele studio tot zijn beschikking heeft, moet Johan zijn foto’s met een fotobewerkings
programma samenstellen. En dat is bijzonder goed gelukt! Peter Kemp kenmerkt zich door verhalende
fotografie, vaak met appetijtelijke dames als onderwerp. Johan is dat ook gelukt. Als je dan bedenkt
dat dit alles tot stand gekomen is zonder studio, dan is duidelijk dat er veel waardering voor zijn werk was.
- Vervolgens zien we werk van Cock, die als Danny Taheij als voorbeeld heeft. Taheij is een
natuurfotograaf die veelvuldig aan de kust van Westland en Hoek van Holland te vinden is.
Links zien we werk van Taheij, rechts van Cock. De overeenkomst kan iemand ontgaan.
Cock laat prachtig natuurwerk zien. Vooral zijn voorlaatste foto van een schitterende
wolkenlucht maakt veel indruk.
- Arthur heeft Willem Kolvoort als voorbeeld voor zijn onderwaterfotografie. Kolvoort is bij
uitstek een zoetwater fotograaf. Hij heeft enkele boeken gepubliceerd waaronder ‘De
waterlelies van het Naarder meer’. Zijn foto’s zijn in de regel met natuurlijk licht gemaakt,
dicht onder de oppervlakte. Arthur laat zien dat het onderwaterleven in Nederland
kleurrijker is dan menigeen denkt.
- Marcel is vooral beïnvloed door het werk van Bianca van der Werf. Ook zijn heeft een keer
een lezing bij de WAFV verzorgt. Ze houdt zich bezig met experimentele-,
industriële-, landschaps- en reisfotografie. Marcel laat ons zien op
welke wijze hij zich heeft laten beïnvloeden. We zien van zijn hand
mysterieus samengestelde beelden, vaak gevignetteerd en samengesteld uit
meerdere afzonderlijke afbeeldingen. Dan is het pauze. De mondkapjes moeten op, lopen naar de bar en vooral voor het drinken de
mondkapjes weer af. De logica is ver te zoeken, maar het is verplicht en is dus niet leuk…
- Na de pauze legt Ben uit dat hij als voorbeeld de fotograaf Sander Poppe heeft. Poppe
fotografeert veelal kusten met wolkenluchten. Hij gebruikt lange sluitertijden om het water een
zijdeachtig effect te geven. Ben laat een aantal soortgelijke foto’s zien, uit vele delen van de
wereld. Esthetische foto’s .
- Henk van Uffelen is begeesterd door Ansel Adams, een Amerikaans fotograaf die eigenlijk
musicus had willen zijn. Henk heeft zichzelf geportretteerd naar analogie van een foto van
Adams. De zaal kon dat heel goed waarderen. Het werk van Henk is, net
als het werk van Adams, in zwart-wit uitgevoerd en gemaakt op ‘WAFV eiland’ Lanzarote.
- Jan en Mart Smit (vader en zoon) zijn de voorbeelden geweest voor Marion. Ze schrijven op
hun website: Op het strand waar de Noordzee overgaat naar land, spoelt van alles aan.
Schelpen, zeedieren, en een heleboel zand dat via rivieren in zee stroomt. Dit zand vindt zijn
plek langs onze hele westkust, waar het als een grote zandvlakte het Noordzeestrand vormt.
Wind en golven zijn de dynamische kunstenaars van zandsculpturen en –structuren. Ondanks de
druk van recreatie, zandsuppleties en afval blijven natuurlijke elementen het strand
vormgeven.
Het is dan ook de strandfotografie die Marion aanspreekt. We zien een aantal voorbeelden
van haar werk, waarbij met name de harmonie in de afbeeldingen opvalt.
- Ed heeft één van onze eigen leden als voorbeeld: Marion. Zijn drie voorbeeldfoto’s zijn van
Instagram gehaald en hebben derhalve een vierkant formaat en een witte achtergrond.
Ed geeft aan dat hij uitgebreid aan het experimenteren is geweest met sluitertijden,
diafragma’s en ISO-waarden om het beoogde resultaat te krijgen. Ook heeft hij filters
gebruikt. Van alle kanten krijgt hij vanuit de zaal nog raadgevingen en adviezen.
Tenslotte is er nog een toegift van Marcel. Hij is een paar keer in de tuin van Marion geweest en laat
nu een serie foto’s zien onder de titel: ‘Het veldje van Marion’. De foto’s laten bloemen zien tegen
een onscherpe achtergrond, iets waarin Marcel gespecialiseerd is. Hij vertelt hoe een en ander tot
stand gekomen is en verklapt zijn geheim: tegenlicht en een reflexiescherm gebruiken.
Daarmee heeft deze leerzame avond een einde gekregen. Het kapje gaat dus weer op en de zuivere
drinktijd begint. En ja, dan moet het kapje weer af!
De volgende avond (22 oktober) is een wedstrijdavond met als thema; ‘Devotie’. In de vooruitblik
staat daarover: Aanbidding, vrome toewijding, persoonlijke religieuze beleving of bijzondere
godsdienstige verering. Er zal daarover een aparte uitnodiging verschijnen.
Arthur
