W A F V

winnaars donderdag 4 juli 2019 lange sluitertijden

1e plaats – Ger Sauer                               7,95 punten
2e plaats – Karin v.d.Boogaard                   7,77 punten
3e plaats – Johan v Schie                          7,68 punten
4e plaats – Henk v Uffelen                         7,62 punten
5e plaats – Cock v.d. Voort                        7,79 punten

[Show as slideshow]

Clubverslag van donderdag 4 juli 2019

Marcel opent de avond met de mededeling dat de evaluatie van de werkochtend in het Staelduinse bos (4 mei) en de evaluatie van ons Clubuitje (1 juni) beide tijdens de openingsavond na de zomervakantie, dus op 29 augustus zullen plaatsvinden.

Vervolgens wijst Arthur op het bijzondere toeval dat twee mensen vrijwel dezelfde foto gemaakt hebben en dat die foto’s, eveneens door een bijzonder toeval direct na elkaar vertoond zullen worden. Het gaat om de nummers 47 en 48, die later van respectievelijk Teun en Cock blijken te zijn.

Dan is het woord aan Marion, die ons verder door de avond zal leiden.

Ze doet dat op voortreffelijke wijze en geeft gaandeweg nog allerlei tips en aanwijzingen.

Een lange sluitertijd kan, zeker bij bewegende onderdelen in de foto leiden tot onscherpte van die bewegende delen. Iets dat de charme van de foto verhoogt. De niet bewegende delen blijven dan wel scherp.

Vaak is het nodig om het licht wat te dempen, omdat anders de sluitertijd te kort wordt. Vandaar dat zij zelf een filterhouder gebruikt waar meerdere filters in passen. Zo gebruikt ze vaak een polarisatiefilter, een gradueel filter om de lucht wat minder scherp te maken en tot slot een of meer grijsfilter(s) om de overall belichting langer te krijgen. Ze beschrijft ook hoe ze dat toepast: eerst scherpstellen en uitkaderen, dan de scherpstelling op manueel zetten om te voorkomen dat de instelling verandert. Dan gaat bij haar in één keer het hele filterpakket erop. Er is dan door de zoeker niets meer te zien, daar is het licht ontoereikend voor.

Een statief is voor dit soort opnamen onmisbaar en Marion geeft nog de tip om, als het statief op zand of zelfs deels in het water staat, onder de statiefpoten een (oude) CD te plaatsen om wegzakken te voorkomen. Tijdens de opname moet de camera immers onwrikbaar stil blijven staan.

Wat in onze wedstrijden niet is toegestaan, maar wel een fraai resultaat geeft, is om twee opnamen te combineren. De eerste is gewoon een opname met korte sluitertijd, de tweede een met filters en lange sluitertijd. In een fotobewerkingsprogramma worden delen van beide foto’s tot één geheel samengevoegd.

Na de pauze geeft Marion naar aanleiding van de sterrenfoto van Cock nog de tip om eens te kijken naar het programma Star Trails, waarmee dit soort sterrenstreep-foto’s min of meer eenvoudig te maken is.
Tijdens het bespreken was er hier en daar weer de nodige hilariteit. Bijvoorbeeld toen Kees Olierook de opmerking maakte dat twee van zijn foto’s weliswaar korter dan een seconde sluitertijd hadden, maar dat dit ruim werd gecompenseerd door de derde opname. “Gemiddeld is het twee seconden, dus prima”, zo stelde hij.
Wim gaf aan van deze foto van Johan ‘helemaal blij’ te worden. Hij zei letterlijk: “Ik weet niet waar ik naar kijk of hoe dit gemaakt is, maar ik word er ontzettend blij van.”
Marion wenst ons na de bespreking van de laatste foto een heel prettige vakantie en ontvangt voor haar deskundige begeleiding een stevig applaus.

De volgende avond is op 29 augustus.

Arthur

Clubverslag van donderdag 6 juni 2019

We zijn deze avond met 21 leden aanwezig. Dat is iets meer dan de 17 leden van de vorige avond, maar het is nog steeds erg weinig. Zijn we clubavond-moe of is het de voetbalwedstrijd die vanavond gespeeld wordt? Het antwoord zal wel duister blijven. Het kan deze keer niet aan de kwaliteit van het fotowerk liggen, want die is erg hoog.

Marcel opent de avond met een paar mededelingen:   Er zijn in totaal 34 foto’s ingeleverd door 17 wedstrijddeelnemers.   We hebben 21 aanwezigen in de zaal.   Van een paar leden weten we dat ze op vakantie zijn. Van 12 t/m 16 juni wordt er elke dag, direct na middernacht, een woord gemaild naar de leden. Binnen 24 uur maak je een foto van iets of iemand, welke (volgens jou) betrekking heeft op het woord. Op 17 juni stuurt iedereen zijn/haar serie door naar Marcel. Marcel maakt hier een presentatie van.  20 juni, de volgende clubavond, presenteert Marcel deze foto’s. Zie ook de laatste Vooruitblik, die Anneke onlangs verstuurde.

En dan begint de processie, het rondlopen om cijfers toe te kennen
Dat is een bij dit soort wedstrijden steeds weerkerend ritueel. We lopen achter elkaar aan, lopen elkaar in de weg, blijven staan en bespreken soms al met de buurman wat we ervan vinden. Sommigen lopen ook in een omgekeerde volgorde, waardoor kleine aanvaringen ontstaan. Maar uiteindelijk heeft iedereen het briefje ingevuld en kan de bespreking beginnen.

Marcel geeft nog aan dat hij zijn computerscherm heeft gekalibreerd en dat hij erg enthousiast is over het resultaat. Het is voor Anneke aanleiding om de spider over te nemen en ook haar computer een kalibratie-beurt te geven. “Wellicht dat aankoop van een nieuwe nog even uitgesteld kan worden”, zo verwoord ze haar motivatie.

En dan begint de bespreking, onder leiding van Anneke. Aanwezigen kunnen, zoals gebruikelijk, ieder een foto bespreken. Soms leidt dat tot ietwat vreemde opmerkingen, zoals die van Johan. Hij zei over de foto van Ger (trappenhuis in Hotel New York in Wenen) dat deze foto “best wel aardig” was, maar bij doorvragen bleek dat hij eigenlijk bedoelde dat het een ‘fantastische plaat’ was.

Cock bleek goed opgelet te hebben bij de cursus Photoshop van Marion, want hij heeft het geleerde meteen in praktijk gebracht en vignettering toegepast die de aandacht van de foto naar het centrum verlegt.

We zijn in de meeste gevallen heel voorzichtig met kritiek. Als de opmerking is dat de foto ‘niet geheel scherp is’, wordt vaak bedoeld dat deze onaanvaardbaar onscherp is. We blijven dus vriendelijk ten opzichte van elkaar!

De Lisdodde van Anita krijgt de opmerking dat deze geschikt is voor een rouwkaart, het symboliseert op een mooie wijze de vergankelijkheid van het leven.

De in pasteltinten weergegeven trap-foto van Marcel oogst heel veel waardering, vooral ook omdat deze in een prachtig bijpassend passe-partout is gepresenteerd.

Een heel leuke foto is die van Henk Meijer. Hij heeft zijn voltallige familie, 52 personen, in een collage weergegeven. We realiseren ons dat dit heel veel werk geweest is (meer dan 100 uur) maar het resultaat meg gezien worden.

Bij de libelle van Magda verzuchtte Marcel dat deze foto in de categorie ‘Had ik deze maar gemaakt’ thuishoort. De scherpte ligt goed en de achtergrond leidt niet af. Beter kun je het niet wensen.

Het Winterkoninkje van Cock krijgt algemene waardering en Marcel vertelt het verhaal hoe het Winterkoninkje aan zijn naam is gekomen. Dat valt ook te lezen in het boek Natuurverhalen van Els Baars: Op een dag kwamen alle vogels bij elkaar, want net als de dieren in het bos wilden zij ook een koning. Wie het hoogste kon vliegen zou de koning van de vogels zijn, zo werd besloten. De jury werd gevormd door laagvliegers als korhoen, kwartel en meerkoet. Weldra vlogen alle vogels hoog in de lucht, tot alleen de adelaar overbleef. Op het moment dat die naar beneden wilde gaan om zijn titel op te eisen, vloog opeens een klein bruin vogeltje vanuit de veren van de adelaar naar boven. Hij vloog nog 10 meter hoger en met zijn harde stem jubelde hij “ik ben de koning”. Terug op de grond viel alleen hoon het kleine vogeltje ten deel. De adelaar echter was vol bewondering en sprak: het is wel niet helemaal eerlijk gegaan, maar de moed van dit vogeltje moet beloond worden. Ik stel voor dat ik in de zomerkoning ben en dat dit vogeltje voortaan de winterkoning is.

En zo leer je er steeds iets bij, was ook de conclusie van Henk Meijer aan het eind van deze niet zo drukbezochte, maar wel heel interessante avond.

Arthur Palache