Clubverslag van donderdag 2 juli 2020
Clubverslag van donderdag 2 juli 2020
Af en toe is een mens volkomen in de wirwar. Dat was ik bij het vorige clubverslag, waar ik (wel heel
consequent) schreef dat 2 juni de volgende avond zou zijn. Dat had natuurlijk 2 juli ,moeten zijn en
dat was gisteren. Eigenlijk had deze avond al op 19 maart moeten plaatsvinden, maar de corona
ellende maakte dat onmogelijk. En dus is dit programmaonderdeel gewisseld met de evaluatieavond
die bestemd was voor de evaluatie van de werkochtend en het clubuitje van respectievelijk 25 april
en 6 juni. Beide evenementen zijn, ook alweer door die corona-ellende gecanceld. Gisteravond
hebben we de AV-avond kunnen inhalen. Dat het clubuitje vervallen is is dubbel jammer, omdat het
ook de voornaamste bron was voor foto’s in de de reeks Vreemde Vogels. Hoe dat moet is
vooralsnog onduidelijk, ik ga er over nadenken.
Deze avond was aangekondigd als AV-avond en dat hebben we geweten… er waren maar liefst 22
audiovisuele producties te zien, waarbij het merendeel is gemaakt door leden van AV-Groep
Westland. Maar ook ‘gewone’ leden van de WAFV (Cock en Johan) hebben zich gewaagd aan het
maken van een audiovisual.
Voor al deze producties geldt dat er geen toelichting vooraf wordt gegeven. Waar nodig kan achteraf
de auteur opmerkingen kwijt en kunnen er natuurlijk vragen aan de auteur worden gesteld.
Marcel noemt deze avond een waardige afsluiting van het seizoen.
- We openen met de Vreemde vogels, gemaakt door Arthur. De serie is ook al vertoond op
23 januari, de avond waarop we de jaarvergadering
hebben gehouden. Het was dus een herhaling, maar
de pret was er niet minder om. Het altijd leuk om
leden in een bijzondere situaties te zien. En soms
waren het buitengewone situaties die door medeleden
meedogenloos zijn vastgelegd.
- Kees Olierook, helaas deze avond niet aanwezig, heeft de serie La Defence gemaakt. Kees staat
bekend om zijn architectuurfotografie en deze reeks beelden geeft dan ook inzicht in de
bouwkunst die is toegepast bij overheidskantoren in Almere. Bijzonder is het gebruik van
materialen waarbij de kleur afhankelijk is van externe factoren zoals de kijkhoek en de
zonnestand. We zien fraaie beelden, strak neergezet en voorzien van mooie beeldovergangen.
Een prachtig stukje av-werk, dat in breedbeedformaat (16:9) wordt weergegeven.
- Henk van Uffelen heeft zich bezig gehouden met houthakken en dat op treffende wijze in beeld
gebracht. Hijzelf is er niet zo heel handig in, maar dat was slechts ter inleiding van een reeks
beelden van houtsnijwerken, gemaakt door mensen die deze kunst wel goed machtig zijn. We
zien diverse houtsnijwerken, de een mooier dan de ander.
- Ger Sauer heeft een zeer bepaalde manier van fotograferen. Hij ziet de zaken vaak anders dan
anderen en ziet kans om de meest eenvoudige
onderwerpen op een indringende manier weer te
geven. Bij onze wedstrijden, waar de maker van de
foto in eerste instantie nog niet bekend is, zijn
foto’s van zijn hand vaak herkenbaar. In die
gevallen wordt van een ‘Gerretje’ gesproken. Dat
zijn foto’s die onmiskenbaar door hem zijn
gemaakt. En dat zijn zeker niet de lelijkste foto’s.
De serie Amen is een zeer indringende serie foto’s
met een religieuze achtergrond. Eigenlijk is het een aaneenschakeling van een hele serie
Gerretjes, begeleid door het indringende muzieknummer Amen van Enigma. Ik ervaar dat niet als
kijken en luisteren, maar als beleven.
- In Tijdloos Lanzarote, gemaakt door Marcel Batist, zien we dat ook Marcel een heel bijzondere kijk
heeft op zijn onderwerpen. Zijn landschappen zijn vaak dromerig of mysterieus. Lanzarote is
bekend om zijn vulkanische structuur. Met name
het nationaal Park Timanfaya is een beschermd
natuurgebied dat een flink del van het eiland
beslaat. Begroeiing is hier amper aanwezig,
waardoor het landschap een bijna surrealistisch
karakter heeft. En juist dat heeft Marcel prachtig in
beeld gebracht met zowel dromerige als mystieke
beelden en fraaie beeldovergangen. De serie wordt
begeleid door mooie bijpassende muziek. Deze AV
is al tien jaar geleden gemaakt, maar nog steeds de moeite waard om te bekijken.
- In de serie Les Fleurs (de bloemen) van Arthur zien we aan aantal bloemen met de meest
bijzonder vormen en kleuren. De begeleidende
tekst geeft gedachten van deze bloemen weer.
De serie is in vierkant formaat gemaakt omdat dan
de foto’s van de bloemen beter tot hun recht
komen. Omdat veel foto’s in de Japanse Tuin
gemaakt zijn, is gekozen voor een Japans aandoend
muziekje op de achtergrond.
- De serie Vogelkijkhut van Kees Olierook is in die zin bijzonder, dat er vanuit een vogelschuilplaats
op één dag 23 verschillende vogels zijn gefotografeerd. Dat gebeurde op de ‘Kees Olierookmanier’,
dat wil zeggen dat alle foto’s extreem scherp zijn, goed belicht en mooi uitgekaderd. Bijzonder is
dat de vogels de serie zelf hebben ‘ingesproken’. Bij iedere vogel heeft Kees het kenmerkende
vogelgeluid laten horen en in die zin heeft de serie een documentair karakter; je leert er iets van.
- Johan van Schie heeft zich voor deze gelegenheid ook laten verleiden tot het maken van een
audiovisual. In de serie U2 Bullit, waarin de rockband U2 het nummer Bullit The Blue Sky speelt,
kunnen we zien dat hij het fotograferen van een
rockconcert goed in de vingers heeft. In het begin
stoorde ik me aan het feit dat de beelden niet in
elkaar overvloeien, maar steeds een heel korte
zwart-fase kenden. Later snapte ik dat dit expres was
gedaan om de juiste cadans in de beelden te krijgen.
Een cadans die bepaald werd door de muziek. En dat
is bij een concert uiteindelijk de hoofdzaak.
Johan gebruikte voor het maken van deze AV het
programma M.objects. hiervan bestaat een gratis
evaluatieversie, die wel alle mogelijkheden biedt,
maar ook een logo ver de beelden projecteert als de
serie langer duurt dan twee minuten. Jammer want dat deed een beetje afbreuk aan de beelden.
- Ger Sauer heeft een mooie serie gemaakt van het Prinsenbos.
Het gebied Prinsenbos is in 1971 ontstaan. Eerst stond er alleen een oude boerderij naast een
wateropvang plek. In 1977 werd het gebied met inheemse loofbomen beplant en zo ontstond er
een groengebied. Het recreatiegebied ontwikkelde
zich steeds meer en sinds 2012 is er een
natuurspeeltuin gebouwd. Nu is het een echt
recreatiegebied met veel mogelijkheden. Het
recreatiegebied heeft allerlei speeltoestellen in de
natuurspeeltuin en een strandje met
ligweide. Kinderen kunnen hier veel zien en leren
in de verschillende tuinen. Er worden regelmatig
kindermiddagen en natuurlessen voor schoolkinderen georganiseerd. De serie volgt de
jaargetijden en geeft met mooie beelden en fraaie overgangen een prima indruk van het gebied.
Ook de muziek van Enigma, Confession of the mind, draagt in hoge mate bij aan de sfeer.
- Marcel Batist ziet steeds weer kans om zijn onderwerpen, die heel divers zijn, op bijzondere wijze in
beeld te brengen. In de serie Één Van Hen vertelt hij
een emotievol oorlogsverhaal van een Amerikaanse
soldaat die zich voor zijn collega’s opoffert door met
zijn lichaam ontploffende granaatscherven tegen te
houden. De serie werkt flink op het gemoed zowel
door het verhaal als door de prachtige beelden van
de Amerikaanse begraafplaats.
Dan is het pauze en is de zuivere drinktijd eindelijk aangebroken. We brengen de pauze door de op de
corona-manier, dus met flinke onderlinge afstanden.
- We vervolgende avond met een serie van Cock van der Voort. Deze gaat, hoe kan het anders, over
vogels. In dit geval de reiger. Ik wist niet eens dat er
zoveel verschillende soorten reigers bestonden. Ik heb
het altijd over kluten als ik het over vogels heb. Er zijn in
mijn beleving drie soorten kluten. Je hebt loopkluten,
vliegkluten en zwemkluten. Reigers behoren tot de
vliegkluten, maar vinden hun voedsel vaak in het water.
Hoewel ze, zo heb ik begrepen, ook wel eens een mol
eten. Het is een soort actiefilm geworden, ondersteund
door ruige metal-muziek. Niet precies mijn smaak, maar
wel passend bij her soms ruige uiterlijk van reigers.
- Street Art van Anneke geeft een kleurrijk inzicht op de graffiti in Kijkduin. Veel gebouwen worden
afgebroken en graffitikunstenaars mochten zich er velledig uitleven. Daar is uitbundig gebruik van
gemaakt en Anneke heeft er een leuke serie van gemaakt emoties van beeld en geluid worden hier
verenigd en vormen een geheel dat aangenaam is om naar te kijken en luisteren.
- In de serie Invarary Jail geeft Arthur inzicht in de gang van zaken in een oude gevangenis in
Schotland. Het leven was er niet gemakkelijk. Zeker niet
als we dat vergelijken met de ook naar onze maatstaven
luxe omgeving in de huidige gevangenissen. Twee
eeuwen geleden werden mensen eenzaam opgesloten
‘om tot inkeer te komen’. Ook moest er vervelende en
eentonige arbeid verricht worden, op straffe van
lichamelijke geseling. Het is een serie die korter
overkomt dan de werkelijkheid, want de serie duurt de
volle vier minuten.
- In 2018 heeft kees Olierook, samen met een paar andere leden van de WAFV Noorwegen bezocht.
Tijdens die tocht moest de oversteek gemaakt worden
tussen Kiel en Oslo. Dat gebeurde per boot, de Color
Magic. Kees heeft op die boot een aantal fraaie foto’s
gemaakt, soms op het abstracte af. Daarmee is een
prachtige serie gemaakt, op formaat 4:3. De muziek is
goed gekozen en vormde met de beelden, zoals dat
hoort bij een audiovisual, een harmonieus geheel.
- De serie met de onuitspreekbare naam “Porth Neigwl” van Henk van Uffelen is genoemd naar de
gelijknamige baai in noordwest Wales. Ik werd door
mensen uit het nabije Abersoch gewezen op deze
verborgen baai met z’n zandstrand keien en woeste
golven. Het was er prettig wandelen en ik heb er een
aantal mooie foto’s kunnen maken waarvan ik een klein deel voor deze AV gebruikt heb. Het zijn
voornamelijk strandtaferelen, gemaakt op de zuidkust van Snowdonia, een van de meest ruige
gebieden van Engeland. De strand beelden worden regelmatig afgewisseld met detailopnamen. De
serie op breedbeeldformaat (16:9) gemaakt en dat maakt dat de beelden heel rustig overkomen.
- Metropolparasol is gemaakt door Ger Sauer. Wellicht een wat vreemde titel, die doet denken aan
de naam van een geneesmiddel, Metoprolol. Maar daar
heeft het niets mee te maken. Het geeft in zekere zin
wel aan waar de serie over gaat. In Sevilla was de Plaza
de Incarnación jarenlang een wat mistroostig plein dat
voornamelijk als parkeerplaats werd gebruikt. Naar
ontwerp van een Berlijnse architect werd er een
reusachtig bouwwerk geschapen dat bestaat uit een
zestal in elkaar overlopende houten parasols van 26
meter hoog. De constructie kreeg al snel de bijnaam Las Setas (‘de champignons’). Vanaf het plein
kun je met een lift omhoog naar een 250 meter lange loopbrug. Op het hoogste punt, het Balcón
Panorámico, heb je een prachtig uitzicht over Sevilla. Het is dus een parasol over de metropool.
Metropolparasol is een heel mooie audiovisual geworden, met fraaie beelden zoals we dat van Ger
gewend zijn. Het geheel is prettig om naar te kijken en wordt ondersteund door mooi bijpassende
muziek.
- Tussen de bomen van Macel Batist laat zien wat er zoal ‘tussen de bomen’ te beleven valt.
Zwammen, vogels en planten vertonen zich in een aangename melange van beelden en geluid. Een
prachtige serie om naar te kijken, vooral door de goedgekozen bijpassende muziek.
- Medienhafen van Kees Olierook is een serie vol architectuurfotografie. Het geeft een beeld van een
havengebied in Düsseldorf, dat de laatste jaren geheel is vernieuwd en volledig opgeknapt met
moderne architectuur, restaurants en uitgaansgelegenheden. Kees laat aan aantal gebouwen met
de bijbehorende naam zien op muziek van L’enfant van Vangelis. Aangenaam om naar te kijken.
- Prinsjesdag van Ger Sauer geeft zijn impressie van deze feestelijke dag, waarbij hij zijn bijzondere
kijk op onderwerpen weer eens ten toon spreidt. De serie wordt begeleid door natuurlijke geluiden.
Het zijn leuke en aparte beelden, die op een vlotte manier aan elkaar geregen zijn. Muzikale
fragmenten van een drumband ondersteunen het geheel.
- Kruipend door de Keukenhof van Marcel Batist is uit noodzaak geboren. De Keukenhof is in de regel
een zeer druk bezet evenement, maar Marcel heeft kans gezien om door gebruik te maken van
bijzonder standpunten, het element ‘mens’ vrijwel te negeren. Er is daardoor, ondanks de
menselijke drukte een heel bijzondere serie ontstaan die bijna desolaat overkomt, juist vanwege
dat gebrek aan menselijke wezens.
- Ger Sauer heeft This Bitter Earth gemaakt. Het is een AV over wat de mens allemaal met de aarde
doet en wat het veroorzaakt: wateroverlast en droogte,
maar dat het nog niet te laat is om het tij te keren en de
aarde te behouden voor de generaties na ons. Het is een
visualisering van tegenstellingen: oud-nieuw, nat-droog,
oud-jong. De serie munt uit door esthetische beelden,
die goed belicht en loeischerp zijn. Zo zijn we dat van
Ger gewend.
- We besluiten de avond met een serie van Marcel Batist getiteld Het Mysterie van Trizania. De hele
serie is uitgevoerd in sepia-beelden. Deze zijn verkregen
met een NIK-filter, overgoten met, zoals hij dat noemt,
‘zijn eigen jus’. Bijzonder is dat de serie een verhaal
vertelt dat erg natuurlijk overkomt, maar van a tot z
verzonnen is. De serie is door hem zelf ingesproken. We
zien fantastische derde beelden die buitengewoon
geloofwaardig overkomen en samen met de
uitgesproken tekst een schitterende story vormen.
Met deze serie zijn we aan het einde gekomen van een bewogen eerste helft van 2020. Laten we
hopen dat de tweede helft wat ‘normaler’ kan verlopen, al heb ik daar een hard hoofd in.de
anderhalve meter economie, daar zijn we voorlopig nog niet van af.
Ik wens iedereen een mooie zomervakantie, met veel mooie, scherpe en goed belichte beelden.
De volgende avond is op 10 september met de wedstrijd Stadsleven.
Arthur Palache
