W A F V

Clubverslag van donderdag 14 maart 2019

Inleiding Het bestuur kon bij het samenstellen van het programma voor 2019 natuurlijk onmogelijk weten dat we vorige maand de warmste februari ooit zouden meemaken. Ook deze maand was mild qua temperatuur. Helt lijkt me dat spreekwoorden ‘Maart roert zijn staart’ en ‘Aprilletje zoet heeft weleens een witte hoed’ (de betekenis ervan mag je zelf Googelen) maar eens in de revisie moeten, want die kloppen al jaren niet meer.

Gevolg is dat de meesten van ons in het archief hebben moeten graven om nog iets kouds tevoorschijn te halen. Bewonderenswaardig is dan dat er leden zijn die met bloemen en diepvrieskasten aan de slag zijn gegaan om inzendingen te vervaardigen.

Opening avond Marcel opende de avond met de mededeling dat ons erelid Ben Boekestein op 92-jarige leeftijd is overleden. We houden een minuut stilte om hem te herdenken, maar realiseren ons dat leden die minder dan tien jaar lid zijn hem niet eens gekend hebben.

Marcel besteedt nog even aandacht aan de volgende avond, die in de vooruitblik staat aangekondigd als Audiovisuele presentaties. Anneke schrijft: Binnen onze club is er een aantal leden, dat zich bezighoudt met het maken van AV ’s. Eenmaal per jaar laten zij zien wat zij het afgelopen jaar gemaakt hebben. Marcel zet deze series in een mooie PowerPointpresentatie. Om het geheel wat interactiever te maken is er na elke serie gelegenheid tot het stellen van vragen en/of opmerkingen. Mochten er buiten de vaste groep nog leden zijn die een AV willen vertonen, dan graag met Marcel contact opnemen.

Maar net als vorig jaar is er voorafgaand nog tekst en uitleg over het ontstaan, software en wat een AV is. Marcel heeft twee korte presentaties: “Wat is een audiovisual” en “van idee naar AV”. Gewoon heel kort even memoreren. We starten deze avond met de serie “Vreemde Vogels” van Arthur, die na de ledenvergadering niet afgespeeld kon worden. We hebben inmiddels een nieuwe geluidsinstallatie, dus daar kan het deze keer niet aan liggen.

Wim Alsemgeest leidt de avond Dan geeft Marcel het woord aan Wim Alsemgeest, die ons door de enorme berg foto’s zal leiden. We bezien de foto’s een eerste keer, begeleid door muziek. Er zijn tijdens de presentie twee muziekstukken gebruikt: 1. Snow Drops van J.K. Hodge 2. Night Time Snowflakes van Relaxmydog Dan volgt, in een doodse stilte, de beoordeling. 74 foto’s, iedere foto staat gedurende 7 seconden, waarna een overgang van twee seconden plaatsvindt. Het geheel duurt dus ruim elf minuten. In die tijd is er bijna geen geluid, afgezien van de hoestbuien van Arthur. Hij krijgt van medeleden antihoestmiddelen aangeboden, waaronder zelfs een gas jenever. Dat wordt normaal gesproken met groot graagte aanvaard, maar moet deze keer helaas worden overgeslagen vanwege een lopende antibioticakuur (kuur afmaken, geen alcohol gebruiken).

Tijdens de bespreking zijn er de gebruikelijke hilarische momenten. Anita geeft aan dat ze bij het maken van de foto van het diepvriesvak op het laatst blauwe handen van de kou had. Er was veel bewondering voor de ijsbloemenfoto van Ben. Ikzelf heb sinds mijn jeugd (en dat is al heel lang geleden) geen ijsbloemen meer gezien. Arthur zegt dat hij zich bij het beoordelen heeft laten leiden door het aantal rillingen dat over zijn rug liep bij het aanschouwen van de foto’s. Hoe meer rillingen, hoe hoger het cijfer.

Als we van alle deelnemers de eerste foto gezien hebben is het tijd voor een drankje, waarbij ik mezelf heb moeten beperken tot een bitterlemon…

Na de pauze vervolgen we de bespreking. Bij de dode vogel van Marcel merkt Ben op: “een beetje gras wegknippen voor een foto is oké, maar een beestje doodslaan…”

Arthur legt even uit hoe zijn foto van de twee eenden is aangepast. Er is een stukje ijsvlakte toegevoegd om de beesten wat meer ruimte te geven. Vervolgens is de schaduw van de bovenste eend in spiegelbeeld aan de onderste eend toegevoegd.

Foto 61 was er een van een stijf bevroren zwembad met op de kant een bordje ‘Verboden te duiken’. Tijdens de bespreking merkte Anita droog op: “Dat kwam goed uit, want ik had toch mijn badpak niet bij me.”

Rond de klok van halfelf is alles besproken en eindigen we met een applaus, waarbij het niet duidelijk is of dat bedoeld is voor de kwaliteit van het eigen werk of de enthousiaste manier van leiding geven aan deze avond door Wim Alsemgeest. Ik houd het op het laatste.

Arthur

 Clubverslag van donderdag 28 februari 2019

Anneke opende de avond met de mededeling dat Marcel en deze avond niet bij kon zijn. Dat gaf enige commotie, want dat is buitengewoon ongebruikelijk.

Ger werd door Anneke in het zonnetje gezet, vanwege het feit dat hij al 40 jaar onafgebroken lid is van deze fotoclub. Het leverde hem aan de verpakking te zien een lekkere fles op.

Verder deelt Anneke mee dat aanstaande donderdag een cursus Photoshop wordt gegeven door Marion, in de tuinkamer van Anneke. De cursus omvat drie avonden ( 7 en 21 maart en 4 april) Marion zal op korte termijn iedereen per e-mail op de hoogte stellen.

Met 135 inzendingen, ingeleverd door 18 leden, leek het tevoren een enorme klus te worden om alle foto’s te bekijken. Toch is dat goed meegevallen. Voordeel was natuurlijk dat het geen wedstrijdavond was en dan vervalt het tijdrovende beoordelen (en dus ook het verwerken van de cijfertjes)

In aanvang liet Anneke steeds eerst in snel tempo alle foto’s van één deelnemer zien, gevolgd door een herhaling met bespreking. Later zijn we overgegaan naar direct bespreken, dat werkte efficiënter.

Opvallend was dat het verschil tussen dichtbij-fotografie en macrofotografie niet bij iedereen heel duidelijk was. We hebben voorwerpen van behoorlijke omvang voorbij zien komen, terwijl het bij macrofotografie juist de bedoeling is om onderwerpen zodanig in beeld te brengen dat deze op de sensor net zo groot zijn als in werkelijkheid, of zelf groter.

Hierna volgt van iedere deelnemer één foto (die ik zelf zonder last of ruggenspraak uitkies), met waar nodig een korte opmerking.

Tijdens het bespreken van de foto’s zijn de nodige hilarische opmerkingen gemaakt. Na negen deelnemers was er een pauze geprogrammeerd. Deze viel iets voor negenen, een voortreffelijke tijd. Kwart over negen werden we door Anneke alweer tot de orde geroepen, hetgeen een van de leden de opmerking ontlokte dat Anneke op Marcel leek; net zo’n slavendrijver!

De volgende avond, op 14 maart, is weer een wedstrijdavond met het thema ‘Koud’. Anneke schrijft daarover in de vooruitblik:

14 maart – wedstrijd “koud” – onbewerkt We weten natuurlijk niet wat de komende winter ons gaat brengen wat betreft weer of temperatuur. Dat hoeft uiteraard geen belemmering te zijn om foto’s te maken binnen het thema ‘koud’. De mogelijkheden zijn eindeloos. Van open landschappen met een striemende wind tot abstracte macrofoto’s van een flinterdun laagje rijp. Of wat te denken van kleumende vogels of andere dieren die elkaars gezelschap zoeken om warm te blijven. En wie weet krijgen we wel een ‘ouderwetse’ winter met pakken sneeuw en prachtig ijs!

Iedereen weet inmiddels dat na de prachtige dagen die we net gehad hebben, KOUD een extra moeilijkheidsfactor is geworden.

Arthur

Clubverslag van donderdag 14 februari 2019 (Valentijnsdag)

Klokslag 20:00 uur opent Marcel de wedstrijdavond, die als thema heeft: Vrij Onderwerp. Er liggen bij aanvang 46 foto’s op tafel, die door de 27 aanwezigen op kwaliteit zullen worden beoordeeld.

Marcel memoreert nog even dat we over veertien dagen, op 28 februari, een foto-opdracht hebben, getiteld “Macro/dichtbij. Steen, glas en/of metaal”. Voor die opdracht kun je 5 à 8 foto’s inleveren. Dat inleveren moet NIET bij de wedstrijdcommissie, want het is geen wedstrijd. Inleveren van deze foto’s via WeTransfer naar: marcel@marcelbatist.nl Doe dat uiterlijk op woensdag 27 februari, 18:00 uur, dan heeft Marcel nog de tijd om er een fraaie presentatie van te maken.

Anneke schreef er in haar vooruitblik het volgende over: Ik hoor sommigen al zuchten: “Wat moet ik hier mee?”. Dat is het leuke van zo’n opdracht. Ga eens dicht op een stuk glas of een stuk oud roest zitten met je lens. Een wat dacht je van een brok natuursteen… Verrassend welke composities hieruit kunnen komen. Als je glas fotografeert, let er dan goed op dat het glas schoon is. Bij macro-opnames zie je elk stofje of vingerafdruk. Dit is geen wedstrijd, dus jullie mogen 5 tot 8 foto’s sturen naar Marcel, die er weer een mooie presentatie van maakt.

Marcel geeft nog een paar tips:  Zet je zoomlens niet in de groothoek-stand  Kijk hoe dicht je bij je onderwerp kunt komen  Denk aan de compositie

Dan volgt het ritueel van het beoordelen met de gebruikelijke rondedans om de opgestelde foto’s en krijgt iedereen de kans deze te becijferen.

Even later volgt de bespreking van de foto’s, onder de enthousiaste leiding van de voorzitter persoonlijk.

Bij elke foto komen puntjes van kritiek naar voren, vaak vergezeld van aanwijzingen voor verbeteringen. Soms zijn het kleinigheden, zoals het weghalen van een lichte plek die de aandacht afleidt, soms zijn de aanwijzingen ingrijpender van aard zoals het anders inkaderen.

Als de foto van Iñez op de bok staat (foto van vrouw met sigaar onder plastic) is de opmerking dat de foto wat donker is. Niet alle aanwezigen onderschrijven dat en Marcel voorspelt dat deze foto heel verschillend beoordeeld zal worden. Die voorspelling blijkt volkomen juist te zijn, want de becijfering loopt uiteen van 5 tot 10 punten en heeft daarmee de grootste spreiding.

Na bespreking van de eerste tien foto’s is het tijd voor een drankje. We krijgen van de voorzitter een kwartiertje en dat is in mijn beleving echt te weinig. Hij maant ons na de al dan niet alcoholische versnapering op strenge wijze aan om de zitting voort te zetten, hetgeen voor Ger aanleiding is om te zeggen dat een gewone voorzitter een hamer hanteert, maar Marcel doet het met een zweep…

Na de pauze vervolgen we de bespreking op dezelfde wijze, tot van iedereen de eerste foto is besproken. Daarna wordt het tempo iets opgevoerd.

Opvallend is dat bij deze wedstrijd Cock geen foto’s van vogels heeft ingeleverd, maar een sportfoto van een motorcross en een foto van een dreigende lucht boven huizen. Hij treedt daarmee op niet onverdienstelijke wijze uit zijn comfortzone.

Bij de spreeuw van Ben is er nog een discussie over de kijkrichting. Arthur geeft aan dat wij gewend zijn om van links naar rechts te lezen. Zo ‘lezen’ we ook een foto en alleen al daarom is het de moeite waard om te kijken of een foto in spiegelbeeld wellicht ‘sterker’ overkomt. Deze discussie herhaalt zich nog een keer bij de ijsvogelfoto van Marion. Zij heeft de moeite genomen om de foto op te sturen.

Zo hebben we de foto gezien. Op de volgende bladzijde zie je hoe de foto eruitziet als deze spiegelbeeldig wordt gepresenteerd.

Marion schrijft daar zelf over: Ha Arthur, in de bjlage twee elkaar aankijkende ijsvogels en ik denk dat ik je gelijk ga geven… De gespiegelde versie ziet er inderdaad iets sterker uit! Dus meer in de spiegel kijken in het vervolg 🙂

Groetjes, Marion

Arthur