W A F V

 Clubverslag van donderdag 24 februari 2022

Er was wéér versoepeld! En morgen (26 februari) wordt er nóg meer – eigenlijk alles – versoepeld! Mooie berichten toch? We mochten met z’n allen bij elkaar komen zonder 1,5 meter, zonder mondkapjes, zonder scherm boven de bar! Ook de bridgers waren er weer in grote getale. Gewoon weer gezellig als vanouds!

Ondanks de regen buiten, druppelden onze fotografen, getooid met grote fotokoffers mét fraaie inhoud, naar binnen! Want ja, het thema ‘Vrij onderwerp mét natuur’ stond op het programma en we mochten derhalve weer onze afdrukken meenemen.

De sfeer zat er al meteen goed in; alle leden – 22 vrienden en vriendinnen in totaal – verzamelden zich, al keuvelend, in een grote kring met de mooiste verhalen. Prachtig toch?

Klokslag 20:00 uur werd Wim Alsemgeest ruw uit zijn geanimeerde gesprek getrokken, om toch maar even mee te helpen, om de houtjes en foto’s op de tafels te krijgen.

In totaal verschenen er 40 foto’s op de tafels, die na het openingswoordje van Marcel beoordeeld konden gaan worden.

Marcel was zeer verheugd, dat er sinds tijden weer foto’s op de tafels stonden, met mooie pass partouts. Hij kondigde de beoordeling aan, die echter niet te lang mocht duren, zodat we voldoende tijd zouden hebben voor de bespreking.

Een hele, gezellige happening altijd, die beoordeling! Er is geen éénrichtingsverkeer ingesteld, dus je kwam wel eens een ‘spookrijder’ tegen, maar dat werd altijd met een ‘sorry’, in een goede harmonie opgelost. Sommigen waagden het al om zich uit te laten over de maker van iets fraai, zoals: ‘Zo, dit is een echte Ger!’. Marcel hield alles strak in de gaten en riep: ‘Bespreken doen we straks’ en ineens heel luid en duidelijk: ‘Nog 5 minuten’!

‘Slavendrijver’ gonsde het in de zaal.

Na de beoordeling werden alle foto’s op stapeltjes van 10 verzameld en werden de houtjes keurig opgeborgen, nadat er door een speels iemand mee ‘geschoten’ werd als een ‘revolver’. Maar op een gezellige vereniging als de onze wordt (beperkt) puberaal gedrag natuurlijk wel getolereerd!

Klokslag 20:30 uur kon de beoordeling beginnen.

Marion mocht de avond leiden en zij deed dat voortreffelijk, als zijnde een echte ‘schooljuf’!

Marion had voor deze gelegenheid een aantal standaard vragen in gedachten genomen, zoals:

Is dit een 10 waard?

Wat vind je van de kleuren?

Wat zou je anders gedaan hebben?

Stel, dat het jouw foto zou zijn, wat zou je er dan nog aan doen? ‘Ja maar, het is mijn foto helemaal niet!’, luidde het antwoord!

Uiteraard gaf Marion ons weer een aantal tips mee:

Probeer het hoofdonderwerp niet in het midden te plaatsen, maar op een snijpunt van ‘derden’

‘Rommel’, vlekjes, e.d. bij de randen, moet je opruimen (selecteren en opvullen!).

Probeer foto’s niet té krap te kaderen.

Gebruik een vignet nooit te sterk en zeker niet om iets in een hoek weg te halen.

Durf te kroppen!

Papier om de foto’s op te plakken is o.a. verkrijgbaar in Monster bij het ‘hobbywinkeltje’ in de Zeestraat. De mevrouw aldaar is wel wat ‘pinnig’, maar pint zelf niet; dus contact betalen.

Voordat we er erg in hadden, was het 21:00 uur en waren er 10 foto’s besproken. Pauze dus!

Onder het genot van iets vloeibaars rolden vele geanimeerde gesprekken over de statafels.

Zo kwamen we er bijvoorbeeld achter, dat we bij de W.A.F.V. niet alleen ‘fototoestelletjes’ hebben, maar zelfs iemand, die de helft is van een ‘fotostelletje’ (zonder toetje dus)!

Dit heeft vele voordelen; samen erop uittrekken is ideaal natuurlijk! Je wordt nooit ‘opgejaagd’, integendeel! Maar ook ’s-avonds samen je foto’s bekijken en beoordelen is natuurlijk bijzonder praktisch én leuk.

Na de pauze moesten nog 30 foto’s besproken worden.

Ger had zich laten inspireren door ‘Naieve Schilders’;

Een vorm van beeldende kunst, meestal schilderkunst, die gekarakteriseerd wordt door een naïeve en soms kinderlijk aandoende manier, waarop het onderwerp wordt uitgebeeld en de technieken worden gebruikt. Dit genre wordt tegenwoordig heel serieus genomen en er zijn zelfs opleidingen in te volgen. Op de foto van Ger was o.a. het ‘spoortunneltje’ bij Hoek van Holland te zien, waar een olifant zich doorheen probeerde te ‘wurmen’, terwijl een GROTE aap op de voorgrond toekeek. Een leuke compositie, maar je voelt, dat er iets niet klopt, maar dat is niet erg.

Johan baarde opzien met zijn prachtige samengestelde foto van een afscheid in een kerk onder toezicht van een ‘engel’. Johan had er echt veel werk van gemaakt en had daar wel 3 avonden aan besteed!

Anneke verraste ons met een foto van een warenhuis in Aken. Je kon er werkelijk alle kanten mee uit en de foto in elke richting neerzetten. Zo kon je er een plafond in zien, een luidspreker, of een enorme diepte.

Een aardige vondst wellicht was dat iemand aan beide zijden van het karton een foto had geplakt! Tja, welke foto telt dan mee in de beoordeling? Of dacht de maker er dubbele punten mee te scoren?

De laatste foto van de avond was een ‘echte Ger’. Een paard en een dame vormden een hechte eenheid, alsof ze met elkaar in gesprek waren. Genomen bij de ranch van Olsthoorn aan Galgenweg in Naaldwijk, toen Ger ‘toevallig’ een keer langs kwam en ‘toevallig’ ook nog zijn camera bij zich had! Nou ja, hoe eenvoudig kan het zijn!

Precies om 22:38 uur sloot Marion – onder groot applaus door en voor iedereen – de avond af.

Al met al een avond met heel veel mooie foto’s van een behoorlijk niveau!

Maar de avond was nog niet om! Velen verzamelden zich rond een groot carré van tafels, om nog even gezellig na te genieten van de mooie en leerzame avond. Uiteraard met een drankje én met nootjes (ook zoutloze) die Karin speciaal voor deze gelegenheid had meegenomen! Waarvoor dank Karin !!!

Teun.

ClubVerslag donderdag 10 februari 2022 Westlandse kerk

In zijn opening sprak Marcel dat een avond met 13 inzenders en 72 foto’s toch lang niet slecht is te noemen. Met een nieuwe batterij in de aanwijzer gingen de 21 aanwezigen er weer eens goed voorzitten. Dit keer een avondje Kerkepad met Westlandse kerken. AL bleek dat sommigen niet echt op de hoogte zijn van de grenzen van het Westland. Voor het geval dat we er snel door heen zouden zijn had Marcel nog foto toegift met paddenstoelen achter de hand.

Op de voorkant van de presentatie had Marcel een foto gezet die genomen was vanaf de Monsterse Dom richting Naaldwijk, met beeld op een aantal kerken.

De serie van Anneke opende de avond, al stond dat tevoren geenszins vast omdat ze eerst voor de sessie de kerk werd uitgeknikkerd en tijdens de sessie het licht uit ging. Als ze geen beelden mee naar huis nam was de kerk haar decor. De beelden die ze wel meenam toonden een fraaie kerk in de Heul, met een topper in glas en lood ramen.

Teun was het Westland rond gefietst, kon niet op tijd remmen en had het kerkje van het Woudt op de foto. Daarnaast had hij gedurfd gecropt en dat leverde een fraai abstract beeld van een raam van de kerk in Maasdijk.

Adriaan greep deze gelegenheid aan om een foto verslag te maken van de verbouwing van de Regenboog kerk in Honselersdijk. Een mooi Hemelsblauw zalencentrum, fraai orgel, en lichte en strakke slotfoto.

Wim A ging voor goudhaantjes. Een verrassend originele serie van windhanen op kerktorens.

Ger maakt een spooky geheel van een kerk in zwart wit en kleurkeuze in de lucht. Tevens een kerkboek met karakter alsmede een fraaie plafond met een toegevoeg kleurtje in Photoshop.

Henk M was in zijn geboorte dorp gebleven. Monster en Ter Heijde leverden drie fraaie torens op.

Marcel liet zien hoe de Hemelsblauwe zaal van boven er vroeger uit zag. Een fraaie plaat van een missaal in Poeldijk alwaar ook een fraaie koepel werd vastgelegd. Het keramiek van Onze lieve vrouw van goede raad bid voor ons leverde mooie kleurtjes op het scherm.

Henk v U zorgde er voor dat het begrip schuilkerk een nieuwe dimensie krijgt. Zijn kerken waren verscholen in het groen en een achter een hek. Er kan er maar een de meest verscholen kerk van het Westland fotograferen.

In de serie van Kees van L. stalen de 7 glas en lood ramen geschonken door vermogende Poeldijkers de show als ook een caleidoscoop weergave met fraaie symmetrie van een ander glas in lood.

Wim L. deed ons aan vroeger denken als we een Lego huisje vulden met een lampje, het licht viel dan door alle ramen naar buiten net als bij zijn beeld van de Vredeskerk in de avond.

Johan was met 10 mm aan de gang gegaan, de Machutus stond er samen met een lantaarnpaal stoer op. Een sneeuwerige kapel in het H. Geesthofje, een fraaie sfeer in helaas het Woudt, en prachtige scherpte en onscherpte bij een kandelaar.

Ruud toonde een techniek met lange sluitertijd met draaien aan een zoomlens. Johannes de Doper kreeg er fraaie effecten bij. Een reflectie foto in een waterplas met confetti achtige effecten had zijn slotplaat kunnen zijn.

Marion kwam ook tot de ontdekking dat niet alle kerken in het Westland liggen. Desondanks was haar serie van de mooi onderhouden kerk in Parnassia zeer de moeite waard vooral de trap met toen nog aanwezige paaskaars en een prachtige schaduw werking mocht er zijn.

Marcel had daarna nog veel tijd gestoken in een paddenstoelen fotoserie, leuke discussie over gewone namen, lensgebruik, abstractie, reflectieschermpjes, herfstbladeren als blurry decor en paddenstoelenvindplaatsen. Alle kenners twijfelden in eerste instantie aan de echtheid van de Gele aardappel bovist. Na twee jaar volgde erkenning. Paddestoelen namen opzoeken is kwestie van een lange adem.

Henk

Clubverslag van donderdag 27 januari 2022

Eindelijk mochten we als fotoclub weer fysiek bij elkaar komen.

Het voelde alsof in het voorjaar de koeien weer voor het eerst naar buiten mochten!

Die beesten gaan dan ook uit hun dak en rennen dansend en springend naar het frisse, malse gras. Uiteraard liepen wij nog niet te huppelen door de zaal, maar we waren best wel uitbundig, omdat we elkaar lijfelijk – zij het met de nog steeds geldende corona maatregelen – weer mochten ontmoeten!

Klokslag 20:00 uur opende Marcel de avond en hij mocht een keurige opkomst van 21 aanwezigen verwelkomen; 6 mensen hadden zich afgemeld, waarvan 2 in quarantaine en 4 mensen, die het nog niet aandurfden. Voorts vermeldde Marcel, dat Magda 70 jaar was geworden en die zou ons op een consumptie aan de bar trakteren. Magda nogmaals Van harte!

Op het programma stond de wedstrijd ‘Moderne architectuur’, maar op het grote scherm was die titel omgedoopt in: ‘Nieuwe architectuur’.

Er waren 47 foto’s ingeleverd door 24 mensen. Eén iemand moet dan dus slechts 1 foto hebben ingeleverd, toch?

Marcel leidde ons door de avond heen en liet ons ons tweemaal de foto’s in rap tempo zien; de eerste keer om ons een ‘inkijkje’ te geven in alle foto’s en de tweede maal voor de beoordeling.

Bij de bespreking van de foto’s bleek eens te meer, dat de meningen nogal eens uiteen liggen!

Tijdens de levendige discussies kregen we daardoor regelmatig andere ideeën te horen en een ieder kan daar mee doen want hij of zij ‘ter leering ende vermaeck’ mee wil doen.

Op viel mij op, dat er veel op- en aanmerkingen de zaal in werden geslingerd, zoals:

Registratie, slappe foto, sterke compositie, nette plaat maar ik mis spanning, etc.

Zo werd een mooie foto van Henk Geldof met een ‘lelijk’ huis bij de ‘Plas van alle winden’ becommentarieerd met: ‘Ja, maar de beschoeiing ziet er toch fraai uit!’

Ook werd er weer gediscussieerd of de foto nou wél of niet was bewerkt!

Volgens mij mag bijna alles, als je maar niets van een andere foto overneemt! Een gedeelte van een foto wat onscherp maken, mag dus wel; je voegt namelijk niets toe!  

Maar als je dan in je camera meerdere foto’s als één foto de camera uit kan laten rollen?
Tja, ik zou zeggen dat dat zou mogen, maar of dat zo is, zullen we nog wel een keer te horen krijgen.

Wim Alsemgeest was wel heel bijzonder in de weer geweest! Hij was op een mistige dinsdag met de metro naar Rotterdam afgereisd. Maar omdat hij door de mist bijna niets meer zag, keerde hij snel weer terug. Hier kreeg hij spijt van, want hij dacht, ‘mist, wie weet biedt die wel extra mogelijkheden!’ Dus hij stapte voor de tweede maal de metro in Maassluis in op weg naar het CS in Rotterdam. Hij heeft daar geen spijt van gekregen, integendeel! Hij liet ons een fraaie foto van het station zien, met daarachter 2 hoge gebouwen in de mist én een mooie zwarte lantaarnpaal.

Het viel mij (voor het eerst) op, dat meerdere foto’s vanuit een ‘hop-on hop-off bus’ waren gemaakt!

Ook foto’s zwart/wit maken is niet zomaar op een ‘button’ van  je bewerkingsprogramma drukken. Er bleek voldoende interesse te bestaan, om hieraan eens een keer extra aandacht te besteden.

Pas om 22:50 uur waren alle foto’s behandeld. Vooral de eerste serie foto’s vergden nogal wat tijd, omdat velen daar wat over te melden hadden. Dat is natuurlijk prima, alleen niet door elkaar, toch?

Al met al hebben we weer fraaie foto’s gezien en hebben we kunnen genieten van de creaties van onze clubgenoten!

Teun.